s2 zad13 s7

Na koniec interesują nas współczynniki dynamicznego maksymalnego dociążenia, które możemy obliczyć, porównując momenty zginające w punktach B i C, wywołane statycznym i dynamicznym obciążeniem. Dla obu punktów B i C otrzymujemy jednakowe wartości

^Md^Byn _ +36377    Mdyn _ 2^420 _

M_s?_at - +19.39 -    Mg,--23.36    ^

Opisując drgania wymuszone może nas interesować jedynie wektor amplitud przemieszczeń Q°. Znając macierz podatności D, macierz mas M, wektor amplitud sił wymuszających P° oraz częstość kołową wymuszenia 9, rozwiązujemy teraz równanie macierzowe

(I - 6»²DM)Q° = DP° lub (El ■ I - 9²EI ■ DM)Q° = El • DP°.

Dla LSS = 2 możemy zapisać układ dwu równań w „tradycyjny” sposób (1 - 9²Sn'mi)Q° — 8²Si2m₂Q₂ = Aij, = inP® +    ,

-fiSsirrudl + (1 - e²S₂₂m₂)Q⁰2 = A_2p = S₂₁P° + 5₂₂P°.

Dla sił wymuszających odpowiadających „zgodnej” pracy obu silników, zainstalowanych na dwuprzęsłowej belce, analizowanej powyżej, z siłami wymuszającymi działającymi w dół (przypadek k — 5) wyznaczymy wektor Q°. Szczegółowe obliczenia rozpoczynamy od zestawienia danych:

El = 2.058 • 10⁴ kNm², (9 = 89.0 s^-1,

M =

3.167    0

0    3.167

kNs²/m,

P°

+8.08

+8.08

kN, El- D =

+0.957 -0.376 -0.376 +0.957

El ■ D*^ł = EI-(I- 0²DM) =

A° = El- DP° =

+4.69

+4.69

-3420 +9114 [phone]

kNm³.

kNm²,

Wektor amplitud przemieszczeń wynosi

+0.00078

+0.00078

Q° = (El ■ D;•)-> •    =