3. Charakterystyka programów restrukturyzacji w województwach 143
Tworzenie stacjonarnej opieki długoterminowej wynika z potrzeby organizowania całodobowej opieki, skoncentrowanej głównie na procesie rekonwalescencji i rehabilitacji dla osób, które przebyły ostrą fazę leczenia szpitalnego i mają ukończony proces diagnozy, leczenia operacyjnego lub intensywnego leczenia zachowawczego.
Całkowity potencjał długoterminowej opieki stacjonarnej powinien wynosić, przy obecnej liczbie ludności, 2551 łóżek. Istniejące w województwie podkarpackim zasoby łóżek opieki długoterminowej są niewystarczające (3,5/10 tys.), stąd pilna potrzeba ich organizacji. Przyjęto zasadę, że oddziały o charakterze opieki długoterminowej powinny być organizowane głównie w szpitalach I poziomu referencyjnego, posiadających nadmierną w stosunku do potrzeb liczbę łóżek opieki krótkoterminowej (tzw. „ostrych”) o niskich wskaźnikach wykorzystania w skali roku.
Dążąc do uzyskania w roku 2002 r. wymagalnego wskaźnika około 12 łóżek opieki długoterminowej na 10 tys. mieszkańców, istotnym będzie również tworzenie nowych miejsc opieki długoterminowej w obszarach szczególnie deficytowych. Zapewnienie równomiernej dostępności do łóżek opieki długoterminowej wymagać będzie przygotowania w najbliższej przyszłości około 1844 łóżek.
Konieczność powiększania wojewódzkiego potencjału opieki długoterminowej to szansa dla jednostek zmieniających charakter swojej działalności, zwłaszcza na terenach obciążonych dużym bezrobociem.
Drugie miejsce wśród głównych przyczyn zgonów w województwie podkarpackim zajmują choroby nowotworowe, a ich odsetek systematycznie wzrasta. Powyższa sytuacja wymaga nie tylko rozwinięcia szeroko pojętej profilaktyki onkologicznej, ale również wzmocnienia kadrowego, sprzętowego i łóżkowego istniejących już ośrodków onkologicznych (Rzeszów i Brzozów). Następne trzy lata powinny służyć zintensyfikowaniu działań na rzecz tych placówek, łącznie z wyraźnym określeniem zakresu ich działalności.
Proces przekształceń polegający na docelowym przekazaniu ośrodków podstawowej opieki zdrowia samorządom gminnym lub w ręce osób prywatnych w województwie podkarpackim jest zaawansowany w niewielkim stopniu.
W szczególnie niekorzystnej sytuacji znajdują się te ośrodki podstawowej opieki zdrowia, które zlokalizowane są w trudnodostępnym terenie, które Podkarpacka Regionalna Kasa Chorych preferuje przez tzw. „dodatki górskie”. Z tego powodu konieczne wydaje się rozszerzenie akceptacji do zaproponowania finansowania przedsięwzięć również o charakterze ogólnobudowlanym i remontowym. Umożliwi to funkcjonowanie tym placówkom w lepszych warunkach i utrzyma dostępność do świadczeń.