Str 040

Obliczmy po kolei wielkości tych składników:

Praca sił parcia L_p

W przekroju I

w przekroju II

P, dFj dZ, = p_l d F,, -p₂dF₂dl₂ = -p₂ dV₂,

gdzie: dF, ₂ - przekroje strugi,

d/j ₂ — przesunięcie przekrojów (I-I' i II-II') w czasie dt.

W przekroju II praca ma znak minus, ponieważ przesunięcie ma kierunek | przeciwny niż działająca siła parcia.

Z warunku ciągłości wynika oczywiście

dF,

dF, = dF.

Jest to objętość cieczy przepływającej przez dowolny przekrój w czasie dr.

Jeżeli chodzi o pracę sił parcia na powierzchnię boczną strugi, to jest ona I równa zeru. Siły parcia bocznego jako prostopadłe do kierunku przesunięcia] nie wykonują żadnej pracy. Całkowita praca sił parcia wyniesie więc

^Lp = (Pi ~P₂)^dV-

Zmiana energii potencjalnej

Przesunięcie masy rozpatrywanego odcinka strugi w czasie dr jest równo-l ważne przemieszczeniu objętości dF spomiędzy przekrojów I-I' w przckroje| II-II'. Energia potencjalna cieczy zmieniła się więc o wielkość

A (wg z) = P d F g(zj - z,),

gdzie: z_X2 — położenie środków ciężkości przekrojów I i II ponad dowolnie przyjęty poziom porównawczy.

Zmiana energii kinetycznej

Rozpatrując podobnie różnice energii kinetycznych „przesuniętej” objętość cieczy otrzymujemy

	(		f ^2
A	m u	= pdF	u2
	l 2 j		i 2	2 J

40