zabawy dla maluchów0007

Zabawy ruchowe inspirowane słowem

Dzieci bardzo lubią piosenki i wierszyki, szczególnie takie, które pozwalają na improwizację. W materiałach znajdziesz przykład zabawy bazującej na wierszyku (patrz rozdz. XII - zabawa o wyrywaniu rzepki) i piosence (patrz rozdz. VI - zabawa w strażaków). Nauczyciel na początku musi wprowadzić dziecko w zabawę. Najlepiej, jeśli w tym celu zamieni się na chwilę w trzylatka i zacznie się bawić. Zaciekawione dzieci, obserwując dorosłego, zorientują się, o co chodzi w zabawie, jak używać towarzyszących jej akcesoriów i włączą się do zabawy. Jest to sygnał dla nauczyciela, że powinien się dyskretnie wycofać i pozostawić dzieciom pełną swobodę w dalszym kreowaniu zabawy. Pamiętaj jednak, że zabawy te nie zastępują rytmiki.

Pamiętnik

Warto jest wprowadzić zwyczaj prowadzenia przez każde dziecko pamiętnika. Najlepiej, aby to był skoroszyt z różnokolorowymi papierami, w którym w dowolny sposób upamiętnia ono zajęcia. Dzieci lubią przerzucać kartki pamiętnika (zabezpiecz dziurki specjalnymi kółeczkami lub taśmą, bo inaczej zostaną przerwane). Można wtedy z nimi porozmawiać na temat minionych wydarzeń. W ten sposób dzieci uczą się wracać do tego, co minęło i rozwijają umiejętność zapamiętywania zdarzeń z własnego życia. Rozmawiając o zawartości pamiętnika, ćwiczą sprawność mówienia oraz ułatwiają rodzicom wgląd w to, czym się dziecko zajmowało w przedszkolu. Zachęć rodziców, aby od czasu do czasu zaglądali razem z dzieckiem do pamiętnika.

Lustro

Duże nietłukące się lustro to ważny element wyposażenia sali trzylatków (są takie lustra na płytach z pleksi). Bawiąc się przed lustrem, dzieci poznają schemat budowy własnego ciała. Dowiadują się. jak wygląda ich twarz oczy czy nos, których inaczej nie mogłyby zobaczyć. Obserwują różne miny i pozycje ciała. Spośród licznych zabaw przed lustrem najbardziej ulubioną jest przebieranie się. Przechowuj w pobliżu lustra pojemnik ze starymi podkoszulkami, bluzkami, kapeluszami, apaszkami, skarpetkami, rękawiczkami, dowolnymi szmatkami z otworem na głowę, koronami, hełmami, kapeluszami, butami itp. Dzieci przymierzając te stroje, będą się wesoło bawiły, uczyły samodzielnego ubierania się, poznawały nazwy używanych przedmiotów, a rozmawiając ze sobą, doskonaliły umiejętności językowe.

Tablica flanelowa (filcowa)

Powinna być zawieszona nisko nad podłogą lub na niej położona. Ilustruj wierszyki i historyjki, kładąc na tablicy w trakcie ich opowiadania wycięte z filcu postacie czy wzory. Możesz je wycinać sama lub kupić gotowe. Wzory powinny być przez pewien czas po zakończeniu opowieści dostępne dla dzieci. Maluchy lubią przyczepiać i odczepiać flanelowe kształty.

Tablica o śliskiej powierzchni

Wykorzystaj kawałek laminowanej płyty, tablicę magnetyczną itp. Opowiadając historyjkę, przyklejasz do tablicy różne obrazki za pomocą zrobionego przez Ciebie kółeczka. Kółeczko otrzymujesz, zawijając na wskazującym palcu kawałeczek maskującej, samoprzylepnej taśmy malarskiej klejem do góry. Obrazki pochodzą z pocztówek i niepotrzebnych czasopism. Wspaniałe rysunki może również przygotować dla maluchów najstarsza grupa. Dzieci lubią obrazki odklejać, przyklejać i ponownie odklejać. Podczas tych czynności możesz z dziećmi porozmawiać i przy okazji nauczyć je nowych słów, zachęcić do zastanowienia się oraz przekazać pożądane treści. Obrazki podczas tej zabawy ulegną zniszczeniu, do czego nie należy przywiązywać wagi. Przecież pochodzą z makulatury.

Figurki

Figurki postaci z bajek, ludzi różnych zawodów czy zwierząt świetnie się nadają do ilustrowania opowiadanych przez Ciebie historyjek. Dzieci w trakcie opowiadania powinny również otrzymać wybraną przez siebie postać. Zazwyczaj po zakończeniu opowiadania zaczną one bawić się swoimi figurkami, powtarzając, a czasami nawet nieco rozwijając Twoje opowiadanie.

Figurki dobrze jest pozostawić w sali dopóty, dopóki będą one budziły zainteresowanie dzieci. Po pewnym czasie część z nich wymienimy na nowe.

Pudełka tematyczne (na czarną godzinę)

Pudełka tematyczne nie zastępują kącików tematycznych, te ostatnie bowiem stanowią stały element wyposażenia sali. Pudełka zawierają przedmioty lub zabawki luźno związane z przerabianym tematem. Powinien je cechować element nowości.

O W pudełkach jednego rodzaju zgromadź akcesoria, którymi posługują się ludzie różnych zawodów. Możesz więc mieć pudełka nazwane: ..Lekarz", „Inżynier", „Piekarz", „Listonosz". „Rybak", „Archeolog", „Strażak”, „Policjant", „Krawcowa”, „Płetwonurek", „Tancerka", „Podróżnik" itp.

O W pudełkach innego rodzaju zgromadź zabawki i przedmioty, które zachęcają do zabawy na dany temat, np. w orkiestrę, w ZOO, wyprawę w kosmos, wizytę u babci, w kowbojów, w teatr, w Indian, w roboty itp.

O Kiedy nadejdzie któryś z tych ponurych dni, gdy pęka Ci głowa, dzieci nieustannie wchodzą w konflikty i wierzysz, że łatwiej się żyje w kamieniołomach, przynieś pudełko tematyczne. Dzieci pochłonie wyciąganie i oglądanie nowych przedmiotów, a Ty możesz im towarzyszyć, nazywając nieznane rzeczy, określając ich funkcje, zachęcając do zabawy, z której się potem dyskretnie wycofasz.

Magnetofon

To magiczne urządzenie fascynuje dzieci. Nagrane na taśmę rozmowy dzieci, głosy przyrody, odgłosy z ulicy, wypowiedzi personelu mogą stanowić ciekawy materiał nie tylko do zajęć rozwijających słuch, ale również wspaniale się nadają do tego, aby zachęcić dzieci do rozmowy. Naucz dzieci, jak obchodzić się z magnetofonem