ScanImage03 (2)

łych jej przywódców, ale również dlatego, że chciała ukarać Ajasa za jego zuchwałość wobec bogów, o której będzie w tragedii mówił — powtarzając słowa wróżbity greckiego, Kalchasa — Posłaniec (w. 756 i n.).

Prawdopodobnie własnym pomysłem Sofoklesa — i to pomysłem, który chyba bez wahania można nazwać genialnym — jest to, że w tragedii Ajas po kryzysie szaleństwa, na krótki czas dzielący go jeszcze od samobójczej śmierci, odzyskuje świadomość i świadomymi oczami ogląda swoją niedolę; mówi też o niej w długim monologu (w. 430—80). Drugi zaś obszerny monolog Ajasa (w. 646—92) jest dla komentatorów bardzo trudnym problemem. Czy słowa wojownika są w tym wypadku tylko maskaradą, mającą uśpić czujność otoczenia, aby nie przeszkodziło mu w jego zamiarze odebrania sobie życia? Czy raczej słyszy się tu szczery wyraz dojrzałej refleksji Ajasa? Przyjmując tę drugą interpretację, należałoby uznać ów monolog za wstęp do owej rehabilitacji bohatera, już pośmiertnej, która wypełni drugą część tragedii i w której Odyseusz — w zgodzie z nastrojem przytoczonego wyżej fragmentu Odysei — będzie obrońcą pohańbionego bohatera.

Atena

Odyseusz

Ajas

Chór — złożony z żołnierzy i wioślarzy Ajasa Tekmessa — branka Ajasa Eurysakes — syn Ajasa i Tekmessy Posłaniec

Teukros — brat przyrodni i towarzysz Ajasa

Menelaos

Agamemnon

iSofoktes — Tragedie