6
Jest to równanie różniczkowe jednorodne o stałych współczynnikach. Rozwiązanie ogólne tego równania może być m.in. przedstawione w postaci:
(9)
x-Csin| -+ ę
gdzie C i (p są stałymi całkowania. Stałe te wyznaczamy z warunków początkowych ruchu: dla t = 0 , przemieszczenie x == * a I (środek C znajduje się wtedy w położeniu Cp)
dr
dla t = 0 , prędkość — = 0, d t
uzyskując: C — - a, (p — -
Ostatecznie równanie ruchu mą postać:
’ [g 'mm IJKM.HS |
mmm — |
■ !V h |
w |
Współrzędna ruchu x , odmierzana od punktu D (rys.3), jest równa - a na początku ruchu, gdy punkt C znajduje się w położeniu! Cp oraz + a na końcu ruchu, gdy punkt C znajduje się w położeniu C*. Wynika z tego, że środek C pręta przebywa drogę :
(11)
s = 2a
do chwili zatrzymania się pręta.
Rozpatrując trójkąty EPG i GPD (rys.3), które mają wspólną wysokość H, otrzymujemy:
\ctga
Kąt pk tarcia kinetycznego jest powiązany ze współczynnikiem tarcia kinetycznego /ą zależnością:
tgpt=Pk (13)
Biorąc ponadto pod uwagę związek (11), otrzymujemy po przekształceniach:
Itga l + s
gdzie: pk 1
a
współczynnik tarcia kinetycznego,
rozstaw podpór w mm,;
droga przebyta przez środek C pręta, w mm,
dany kąt pochylenia pręta zapewniający zsuwania się pręta.
(14)