IMG 02 (6)

Komunikat?

i kontrakcyjnych, funkcji czuciowó-nichowych, uwagi, pamięci i uczenia się, rozwiązywania problemów i wnioskowania abstrakcyjnego. W badaniach neu-ropsychologicznych dziecka konieczne jest zebranie wszystkich danych, które mogłyby wskazywać na obecność dysfunkcji mózgowych (bądś je wykluczać). Fakty te moina ustalić na podstawie wyników badań klinicznych, laboratoryjnych oraz wywiadu anamnestycznego z rodzicami. Jednakie często u dzieci z trudnościami szkolnymi dane kliniczne nie sugerują dysfunkcji mózgowych. W takich przypadkach pomocna jest analiza objawów patognomonicznych, które zostaną zaobserwowane w badaniu (np. nadmierna męczliwość, rozproszenie uwagi, nadpobudliwość emocjonalna w postaci wybuchów emocji, objawy fizjologiczne, bóle i zawroty głowy, wymioty). Objawy te mogą sygnalizować zmiany w funkcjonowaniu systemu nerwowego i wymagają konsultacji ze specjalistami z Innych dziedzin.

W podejściu funkcjonalnym postuluje się stosowanie nie tylko testów psy-chometrycznych, zadań neuropsychologicznych o charakterze eksperymental-nokiinicznym, ale takie danych z wywiadu i obserwacji, jak również metod oceniających cechy osobowości, samoocenę, motywację. Uzyskane w ten sposób dane zapewniają większą skuteczność oddziaływań terapeutycznych. Konieczne jest w tym miejscu podkreślenie, że proces diagnozowania jest procesem ciągłym i integralnie związanym z procesem terapii neuropsychołogicznej-z jednej strony wnioski diagnostyczne są podstawą planowania oddziaływań terapeutycznych, z drugiej strony wnioski terapeutyczne mogą modyfikować wcześniej postawioną diagnozę.

Zaburzenia o typie dysleksji i dysgrafti dynamicznej obserwuje się po uszkodzeniu płata czołowego lewej półkuli. Objawem dominującym jest osłabienie inicjatywy, skąpe i sformalizowane wypowiedzi, trudności w budowaniu zdań, tworzeniu wypowiedzi. Dziecko wymaga stałej zachęty do kontynuowania zadania.

Terapia dzieci z trudnościami w czytaniu i pisaniu

Teoria, że ruch uaktywnia obszary mózgu zaangażowane w proces mowy, czytania i pisania jest bazą dla wielu metod znanych i od lat stosowanych, np. metoda Paula Dennisona, metoda integracji sensorycznej czy technika stymulacji układu nerwowego Weroniki Sherborne. Poprzez odpowiednio dobrany zestaw ćwiczeń moina np. stymulować wytwarzanie nowych połączeń || między półkulami mózgu i poprawiać niezbędną przy pisaniu koordynację „ręka-oko*.    v|

Upatrując przyczynę dysleksji w zaburzeniach integracji wielo- i między-zmysłowej, proponuje się ćwiczenia, których celem jeat zwiększenie krążenia