Obraz 4 (30)

REGUŁY: JAK NIE WYDAĆ SIĘ NA ŁUP MELANCHOLII

Myśleć świat politycznie (władza i panowanie), ubóstwić rytm, wojskowy marsz zamiast symfonii, nienawidzić wszystkich kolorów: one budzą stany duszy, które kończą się nieuchronnie melancholią. Nawet czerwień dokonuje rozkładu, jeśli pogrążamy się w niej na długi czas. Zatracić się w ostatnim, najsłabszym odcieniu bieli, zniknąć w nieobecności kolom, nie doszukiwać się odcieni w uczuciach, każde z nich podsuwa sugestię i przeciąga nas na swoją stronę, wślizgując się w nas jak w nieznane, wszystko rozdziera serce — mówi nam melancholia. Odpowiedzieć jej: umrzeć obiektywnie, być dla siebie własną granicą, nauczyć tańczyć uczucia, szukać samego siebie na zewnątrz, wyjść z siebie w świat zewnętrznych znaków, wszystko polega na tym, by przekroczyć uczucie słabości, które rozpuszcza ciało i ducha. By to uczynić, żaden środek nie jest zbyt subtelny ani zbyt prostacki. Myśleć politycznie w muzyce, wydać na świat siłę dzięki myślom i zmusić uczucia, by jej służyły, dać się rozerwać na formy. Metodologia rozkładu, zniszczyć się i upłynnić ze smakiem i mistrzostwem, umrzeć albo stracić wątek.

Odłączyć lęk od swego przeznaczenia.