Obraz1 (26)

Obraz1 (26)



gdzie:

c - stężenie molowe EDTA (mol ■ dm~3),

V - objętość EDTA (dm3),

M - masa molowa niklu (g • mol-1),

W - współmiemość kolby z pipetą.

Oznaczania jonów Ca1* obok Mg1*

Do dwóch kolb stożkowych odmierzyć pipetą ściśle określoną próbkę zawierającą jony magnezu i wapnia. Próbki rozcieńczyć do około 50 cm3. Do jednej z kolb należy dodać około 5 cm3 buforu amoniakalnego oraz niewielką ilość czerni eriochromowej T w celu oznaczania sumy wapnia i magnezu. Zawartość kolby miareczkować mianowanym roztworem EDTA do zmiany barwy roztworu z różowofiołkowej na niebieską.

W drugiej kolbie oznacza się zawartość jonów wapnia. Do kolby należy dodać około 10 cm3 1 M NaOH oraz niewielką ilość mureksydu. Roztwór powinien zabarwić się na różowo. W przypadku innej barwy należy próbkę dodatkowo zalkalizować. Miareczkowanie należy przeprowadzać do zmiany barwy z różowej na fioletową.

Obliczenia:

H - objętość EDTA zużyta na odmiareczkowanie sumy jonów wapnia i magnezu,

H - objętość EDTA zużyta na odmiareczkowanie jonów wapnia, (Vi-Vy i objętość EDTA zużyta na odmiareczkowania jonów magnezu.

Masę jonów wapnia (wyrażoną w gramach) zawartych w roztworze oblicza się według wzoru: m = cV2MW

gdzie:

c - stężenie molowe EDTA (mol • dm-3),

Vi - objętość EDTA (dm3),

M - masa molowa wapnia (g ■ mol-1),

W - współmiemość kolby z pipetą, zaś masę jonów magnezu (wyrażoną w gramach): m=c-(K,-V2)-MW gdzie:

c - stężenie molowe EDTA (mol ■ dm-3),

H - V2) - objętość EDTA (dm3),

M - masa molowa magnezu (g • mol-1),

W - współmiemość kolby z pipetą.

Praktycznym przykładem zastosowania powyższej metody jest oznaczanie twardości wody.

♦ Oznaczanie ogólnej twardości wody [4]

Twardość wody jest to zawartość w wodzie soli wapnia i magnezu. W zależności od rodzaju anionów występujących w wodzie rozróżniamy twardość węglanową (przemijającą) i niewęglanową (stałą) jako składniki twardości ogólnej.

Twardość węglanową powodu ją rozpuszczone w wodzie wodorowęglany wapnia, magnezu i żelaza. Podczas ogrzewania (gotowania) wodorowęglany przechodzą w węglany i strącają się w postaci węglanów wapnia i magnezu, które są trudno rozpuszczalne.

Ca(HCOj)ł S CaCOjl + H20 + C02 Mg(HC03)2 E MgCOjl | H20 IC02

219


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Obraz0 (27) gdzie: c — stężenie molowe EDTA (mol • dm-3), m — masa od ważki C&CO3 (g), M - masa
Obraz 6 (27) gdzie: ci - stężenie molowe KMnC>4 (mol • dm-3), V - objętość KMn04 (cm3), V2 - obję
Obraz1 (34) gdzie: cna - stężenie molowe roztworu HC1 (mol • dm-3), Vna - objętość roztworu HC1 zuż
Picture0 94 gdzie: n - liczba moli substancji, Cm - stężenie molowe roztworu, mol/dm3, V - objętość
Podstawy chemii, ćwiczenia laboratoryjne 7 _pyr]_Ml1 ] [MeY] - stężenie kompleksu [mol/dm] [Me] - st
Picture8 gdzie:
49453 Obraz 5 (25) jego stężeniu, bo 10“5mol • dm 3. W jodomctrii najczęściej stosowany jest jej 2%

więcej podobnych podstron