Podręcznik Zaręby8

gdyż uwzględnia ich indywidualne potrzeby i oczekiwania. Można wyróżnić najważniejsze kryteria segmentacji:

•    opisujące, czyli: społeczno-ekonomiczne (dochody, zawód, wykształcenie, gr społeczna), demograficzne (wiek, płeć, wielkość gospodarstwa domowego) < geograficzne (miejsce zamieszkania);

•    związane z motywami podróżowania i przyczynami podejmowania określor. decyzji;

•    psychograficzne, określające styl życia turystów, sposób spędzania wolnego cz zainteresowania, postawy, opinie, cechy osobowości itp. [szerzej u Altkorna J Middletona V.T.C, 120; Strzembickiego L., 198].

Według tych kryteriów dokonuje się różnych typologii turystów. W literat spotyka się ich bardzo wiele. Z punktu widzenia ekoturystyki interesująca wydaje typologia Erika Cohena, który dzieli podróżujących na cztery podstawowe gr biorąc pod uwagę styl życia w czasie podróży' i charakter kontaktów z odwiedzać środowiskiem:

•    zorganizowany turysta masowy (organized mass tourist), najbardziej klasyczm turysty, który odwiedza popularne, standardowe atrakcyjne miejsca, praktyc nie wchodzi w interakcje z odwiedzanym środowiskiem, kulturą, zwiedza powie chownie i nie zmienia podczas podróży stylu życia i zwyczajów;

•    indywidualny turysta masowy (indmdualmass tourist), bardziej dogłębnie pozr: otaczające środowisko, czerpie z podróży więcej przeżyć i doświadczeń, ale zmienia podczas podróży stylu bycia ani przyzwyczajeń i podąża zwykle utarty ścieżkami;

•    „wygodny indywidualista” (explorer), pragnie poznawać i odkrywać nowe mie i środowiska kulturowe, ale podczas podróży wymaga pewnej wygody i komfo do których przywykł, i nie potrafi z nich zrezygnować;

•    „ambitny odkrywca-podróżnik” (drifter), poszukuje niekonwencjonalnych mie: do odwiedzenia i chce najpełniej zintegrować się z odwiedzanym środowiskie poznać jego kulturę, rządzące nim prawa, w czasie podróży rezygnuje z nawyk

i stylu życia [Cohen E„ wg Zdebski J.. 258, s. 136].

Interesujący jest też podział turystów' Josta Krippendorfa, który trochę z p mrużeniem oka klasyfikuje zwiedzających według sposobu podróżowania. W typologii autor pragnie uwypuklić dysfunkcje współczesnej turystyki, wyróżnia; jedynie negatywne typy turystów:

•    turysta naiwny - jest niedoświadczony w podróżach, nie zna języków, nie posia. informacji o odwiedzanym regionie i kraju;

•    turysta zorganizowany - wyjeżdża tylko z grupą i przewodnikiem, bez których poradziłby sobie w podróży;

•    turysta szkaradny - zachowuje się tak. jakby świat należał do niego;

•    turysta akulturalny - przez cały czas urlopu odpoczywa i nie interesuje go kr w którym spędza wakacje;

•    turysta bogaty' - wszystko chce kupić i chce być przez wszystkich obsługiwany

•    turysta zanieczyszczający otoczenie - śmieci, hałasuje, czyli niszczy środowi naturalne;