rehabilitacja010

Zaburzenie kontroli miednicy w pozycji siedzącej i podczas siadania jako przejaw hipotonii posturalncj u dzieci w wieku przedszkolnym

Dzieci z hipotonią posturalną często nie potrafią utrzymać prawidłowej pozycji siedzącej, mają też problemy zjej przyjmowaniem z leżenia tyłem. Problem ten związany jest ze słabą kontrolą miednicy, co utrudnia dziecku aktywność antygrawitacyjną.

DEFICYT OUN -> HIPOTONIA POSTURALNA -> ZABURZENIE DYSTRYBUCJI NAPIĘCIA POSTURALNEGO ->KOMPENSACYJNE USTAWIENIE PUNKTÓW KLUCZOWYCH

Pozycja siedząca jest jednym z przejawów prawidłowego wzorca ruchu, który wskazuje na prawidłowy rozwój napięcia, czyli pełną integrację mięsni zginaczy i prostowników. Podstawowy wzorzec ruchu charakteryzuje jakość aktywności antygrawitacyjnej dziecka. Obserwowany jest w rozwoju kolejno w pozycji supinacyjnej, siedzącej, pozycji niedźwiadkowej oraz pozycji narciarza.

Pozycja siedząca przyjmowana jest w rozwoju dość wcześnie z pozycji czworaczej - ok.8-9 m-c.ż., z pozycji supinacyjnej zaś dopiero ok.5 r.ż. Prawidłowa kontrola miednicy w pozycji siedzącej - w świetle koncepcji neurorozwojowej - jest kryterium jakości napięcia posturalnego, a wszystkie zaburzenia w tym zakresie utrudniają lub wręcz uniemożliwiają siedzenie i stanie.

Plm imetr Rippsteina - ocenia kąt tyłopochylenia miednicy w pozycji siedzącej.

Niefizjologiczny siad prosty jest następstwem zaburzenia kontroli miednicy w płaszczyźnie strzałkowej.

Ocena sposobu przechodzenia z pozycji supinacyjnej do siadu oraz ocena jakości utrzymywania tej pozycji może stanowe cenne uzupełnienie czynnościowego badania postawy ciała u dzieci.