ScannedImage 111

Mity i obrządy totemiczne 115

kowie klanu świętują, tańcząc i śpiewając pieśni o przodkach-kangurach. Takie święto niebawem przechodzi w zwykłe tańce i część rozrywkową zwaną corroboree.

4. Obrzędy końcowe — desakralizacji — pozwalają oficjantom ponownie i bezkarnie mieszać się z tłumem. Obrzędy końcowe są odwróceniem obrzędów początkowych.

Trzeba, oczywiście, pamiętać, że Uczta Totemiczna jest pewną abstrakcją, wprowadzoną przez etnologię frazerowską (Robertson-Smith) i podchwyconą przez Freuda i jego zwolenników. W opisanej postaci występuje zaledwie w kilku społecznościach australijskich, jak u Aranda i Warramunga. Istota rytuałów rozmnożenia, jak to zostanie poruszone poniżej, odnosi się do kompleksu mityczno-rytualnego Wielkich Łowów.

Poza specjalnymi obrzędami typu Inticziuma, których przykłady zostaną podane w rozdziale poświęconym rytuałom Aborygenów, spotykamy też „zwykłe” ceremonie totemiczne, noszące u Aranda nazwę Quabera/Qubara. Służą one ceremonialnej oprawie znaczniejszych uroczystości, np. rytuałów inicjacji, świąt itp. Są one, w ścisłym tego słowa znaczeniu, odegraniem mitu dotyczącego pierwotnej wędrówki przodków totemicznych, wymagają przystroju upodabniającego do postaci przodków, oraz użycia totemicznej symboliki, w przypadku Aranda waning i nurtunji.