P1030167

czenie strat azotu, jest również często’nie osiągany, gdyż'azot z resztek nawozu jest uwalniany już po sprzęcie roślin.

Rozważając zagadnienie nawozów wolno działających Cooke (1972) stwierdza: „Często lepsze wyniki uzyskuje się stosując we właściwym czasie i w odpowiednich dawkach zwykle nawozy azotowe. Główna wada nawozów wolno działających polega na tym, że raz zastosowane wymykają się spod kontroli i działanie ich w sposób nieunikniony jest uzależnione od przebiegu pogody”. Dalszą wadą nawozów o spowolnionym działaniu jest wyższy, w porównaniu z nawozami klasycznymi, koszt jednostki zawartego w nich azotu. Stosowanie tych nawozów znajduje obecnie uzasadnienie jedynie w ogrodnictwie i na terenach zielonych (trawniki). Można tutaj stosować wysokie, jednorazowe dawki N w nawozach wolno działających bez ryzyka uszkodzeń. Takie same dawki N w nawozach klasycznych byłyby często toksyczne. Możliwość stosowania nawozów wolno działających w jednej dawce jest obecnie ich główną zaletą.

Literatura podstawowa

Allison, F. E.: The fate of nitrogen applied to soils. Advan■ Agron. 18, 219-258 (1966) Bartholomew, W. V. and Clark, F. E.: Soil Nitrogen. American Soc. of Agronomy, Inc., Madison, Wisconsin, USA 1965

Kirkby, E. A.: Nitrogen Nutrition of the Plant. The University of Leeds Press, Leeds 1970 International Atomie Energy Agency: Nitrogen-15 in Soil — Plant Studies, Vienna 1971 Ministry of Agriculture Fisheries and Food: Nitrogen and Soil Organie Matter. Tech. Bulletin No. 15, 1969

Ouastlel, J. H.: Soil metabolism. Ann. Ren. Plant Physiol. 16, 217—240 (1965)

Walker, T. W.: The nitrogen cycle in grassland soils. J. Sci. Fd. Agric. 7, 66-72 (1956) Walker, T. W., Orchiston, H. D. and Adams, A. F. R.: The nitrogen economy of grass legume associations. J. Bńt. Grassi. Soc., 9, 240-274 (1954)