Zasady Wykładni Prawa L Morawski5

■ * ■ Rozdział VII. Wykładnia systemowa ■ * *

wienie SN z dnia 9 maja 2007 r., II CSK 25/07, OSNC 2008/5/52). W przypadku, gdyby prowspólnotową wykładnią miała być wykładnią contra legem konieczne jest zastosowanie innych środków (sygnalizacja, nowelizacja etc). Sposób postępowania w przypadku przepisów krajowych pńma facie niezgodnych z prawem unijnym dobrze ilustruje następujący wywód SN: „W literaturze i judykaturze jednolicie przyjmuje się, że interpretacja i stosowanie prawa polskiego powinno następować z uwzględnieniem jego harmonizacji z prawem wspólnotowym (por. np. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 29 listopada 2005 r., sygn. akt II PK 100/05, OSP 2007/5/56). W takim wypadku w pierwszej kolejności Sąd powinien dokonać prowspólnotowej wykładni przepisu prawa wewnętrznego. Dopiero w braku usunięcia między normą polską a wspólnotową w ten sposób, zachodzi potrzeba rozważenia odmowy zastosowania prawa krajowego” (postanowienie SN z dnia 9 maja 2007 r, II CSK 25/07, OSNC 2008/5/52).

Mówiąc o obowiązku interpretacji prawa krajowego w zgodzie z prawem europejskim warto jest przytoczyć obszerne wywody NSA w tej kwestii: „Organy krajowe po akcesji do Unii Europejskiej stosują prawo unijne na jeden z dwóch sposobów: bezpośrednio lub pośrednio,

Bezpośrednie stosowanie prawa unijnego ma miejsce wówczas, gdy organy podejmują swoje rozstrzygnięcia w oparciu o normy tego prawa. Najczęściej odnosi się to do norm rozporządzeń, np. w przypadku stosowania prawa celnego. Jak jednak podkreślił ETS w orzeczeniu z dnia 8 października 1987 r. w sprawie karnej Kolpinguis Nijmegen (80/86), organy państwa nie mogą bezpośrednio stosować przepisów dyrektyw w celu ograniczenia praw jednostek.

Istotna jest także bezpośrednia skuteczność dyrektyw unijnych. W przypadku bowiem, gdy przepisy dyrektywy, jeżeli chodzi o ich treść, są bezwarunkowe i dostatecznie precyzyjne, w sytuacji braku jej implementacji lub niewłaściwej implementacji w określonym terminie do krajowego sys-iemu prawnego, obywatel może się powoływać na jej postanowienia przeciwko jakimkolwiek przepisom prawa krajowego, które są sprzeczne z dy-lektywą, lub w takim zakresie, w jakim przepisy dyrektywy określają, ja-kkh praw jednostki mogą dochodzić od państwa (wyrok ETS z 19 stycz-1982 r. w sprawie C-8/81 Ursula Becker przeciwko Finanzamt Mun--Innenstadt).

Najczęściej jednak organy krajowe stosują prawo unijne w sposób tzn. wydają swoje decyzje lub orzeczenia na podstawie norm a krajowego, ukształtowanego w oparciu o prawo unijne, implemen-

.* * a 145 * * ²