Zasady Wykładni Prawa L Morawski1

- ■ » Rozdział VII. Wykładnia systemowa ■ « «

0    podpisie elektronicznym normuje dziedzinę w prawie polskim zupełnie nową, technicznie zaawansowaną, a więc wprowadzenie zawartych w niej rozwiązań do poszczególnych procedur wymaga odpowiedniego przygotowania. [...] W procedurze wykroczeniowej, tak jak i w procedurze karnej de lege ferenda kwestia ta wymaga więc unormowania” i w związku z tym „należy wyrazić pogląd, że nie wywołuje skutku procesowego w postaci wniesienia środka odwoławczego oświadczenie procesowe strony przesłane w formie dokumentu elektronicznego, zgodnie z wymogami ustawy z dnia 18 września 2001 r. o podpisie elektronicznym (Dz.U. Nr 130, poz. 1450 ze zm.), albowiem zarówno w procedurze wykroczeniowej, jak

1    w procedurze karnej taka forma czynności procesowej nie jest przewidziana” (postanowienie SN z dnia 26 marca 2009 r. I KZP 39/08, OSNKW 2009/5/36). Podobnie TK argumentuje, że świadomy wybór ustawodawcy nie może być uważany za lukę w prawie (wyrok TK z 06 lipca 2004 r., P 14/03, OTK-A 2004/7/62). W tego rodzaju sytuacji mówić zatem należy nie o luce rzeczywistej, lecz o luce pozornej, czysto ocennej (aksjologicznej). Jako przykład luki rzeczywistej można przytoczyć z kolei brak norm prawnych, które by normowały stosunki wspólności innego prawa niż prawo własności (co uzasadnia analogiczne stosowanie do tych stosunków przepisów o współwłasności - por. uchwała SN z 26 września 1969 r., III CZP 8/69, OSNC 1970/6/97).

W doktrynie wyróżnia się jeszcze luki swoiste mając na uwadze takie sytuacje, w której normodawca będąc zobowiązany do wydania przepisów wykonawczych, przepisów takich nie wydał (por. wyrok SN z 20 kwietnia 1995 r., III AZP 8/95, OSNAP 1995/17/211; uchwała NSA z 12 czerwca 2000 r., OPS 6//00, ONSA 2001/1/4). Luk swoistych także nie jest wolno uzupełniać w drodze interpretacji łub analogii. Jak to na przykład ujmuje TK podnosząc, że nie jest on powołany do wskazywania konkretnych rozwiązań legislacyjnych, które mogłyby usunąć lukę wynikającą z zaniechania regulacji ustawowych, które były konstytucyjnie zapowiedziane (postanowienie TK z 27 maja 2003 r., S 2/03, OTK-A 2003/5/46).

Mówiąc o uzupełnianiu luk należy wskazać na kilka rzeczy. W pierwszym rzędzie stwierdzić należy, że obowiązek uzupełniania luk odnosi się - jak mówiliśmy - tylko do luk rzeczywistych. Uzupełnianie luk aksjologicznych lub swoistych - jak to trafnie ujął SN - „byłoby poprawianiem prawa do stanu zgodnego z wyobrażeniami interpretatora o tym, jakie prawo być powinno” (wyrok SN z 25 listopada 2004 r., III PK 57/04, OSNP 2005/13/188). Istnieje kilka sposobów usuwania luk. W szczegół-

«    151 ■