img057 (35)

nie na prawach optyki, oraz dalmierze elektrooptycsna, skonstruowane z wykorzystaniem fal elektromagnetycznych. Pierwsza grupa dalmierzy Jest ściśle powiązana z konstrukcją Instrumentu geodezyjnego (teodolitu) i tum zostanie opisana.

Pomiar przestrzaaneJ odległości 1 punktów A 1 B za pomocą dalmierza eloktromagce tycznego sprowadza się v zasadzie do pomiaru czasu t przelotu fali elektromagnetycznej (sygnału) od punktu A do punktu Biz powrotem. Odległość 1 wyraża się ogólnie wzorem

1 - ^ vt + k    (37)

gdziet v - prędkość fali elekt* ccu gne tycznej w powietrzu, k - stała dalmierza.

łartość v określa się według wzoru

■7

c

08)

gdzie: c - prędkość światła w próżni, c = (299 792,$ - 0,4) km/sek, rij, - współczynnik załamania,

'Sartość n^ wyznacza się rachunkowo na podstawie znanych wartości czynników meteorologicznych* temperatury, wilgotności i ciśnienia, pomierzonych na punktach A i B w czasie wykonywania pomiaru odległości 1.

Zc względu na formę przesyłanych sygnałów rozróżnia się dalmierza impulsowe i dalmierze fazowe,

li dalmierzach impulso/rych czas t przelotu "porcji" fali e.a, nośnej (impulsu) na trasie ABA mierzy się za pomocą oscyloskopu, a długość Z wyznacza się według wzoru ($7).

W dalmierzach fazowych natomiast pomiar czasu t odbywa się w sposób pośredni, a mianowicie poprzez pomiar opóźnienia fazy fali sinusoidalnej wzorcowej (3ygcał ciągły), występującego w punkcie A po przejściu przez tę falę drogi AliA = 21. Wartość 1 wyznacza się według następującego wzoru:

(39)

1 = i (W ♦    + k = i(N + B) + k

²    380°    ²

gdzie: %- długość fali sinusoidalnej wzorcowej, N - liczba całkowita pełnych odcinków V2 układających się w odległości 1, K - ułankcwa część odcinka A/2.

Aktualną wartość A. ustala się na podstawie znacej częstotliwości wzorcowej f fali sinusoidalnej (3ygnału) i zarejestrowanych ur czasie pomiaru danych meteorologicznych (wepółesynnik r^,), stosując wzór