img234 (6)

38 1. Model biznesu - przegląd koncepcji teoretycznych

3.    Modele producentów (producer tnodels), w tym modele: wytwórcy, dostawcy usług, edukatora, doradcy, dostawcy informacji, stałego dostawcy (custom supplier)-,

4.    Modele dostawców infrastruktury (infrastructure provider tnodels), w tym portale infrastrukturalne.

Klasyfikacja A.N. Afuaha i C.L. Tucciego

A.N. Afuah i C.L. Tucci, nawiązując do P. Timmersa i M. Rappy, wyróżnili dziewięć

modeli e-biznesu¹:

1.    Model pośrednika (brokera) (brokerage model): pełnienie funkcji organizatora rynku, który kontaktuje nabywców i sprzedawców i pobiera jednorazowe opłaty od transakcji realizowanych za jego pośrednictwem, przyczyni pośrednik może działać tak w relacjach B2B, B2C, jak i C2C;

2.    Model reklamowy (advertising model): właściciel witryny WWW tak kształtuje swój produkt, by zainteresować jak największą liczbę internautów, gdyż źródłem jego przychodów są opłaty wnoszone przez reklamodawców;

3.    Model pośrednika informacyjnego (infomediary model): gromadzenie informacji

0    nabywcach (konsumentach, nabywcach instytucjonalnych) dzięki oferowaniu im określonych korzyści (na przykład nagród rzeczowych, bezpłatnych usług) w celu odsprzedaży tych informacji przedsiębiorstwom prowadzącym badania nabywców

1    tworzącym ich profile;

4.    Model kupca (merchant model): sprzedaż hurtowa i/lub detaliczna towarów i usług za pośrednictwem Internetu na podstawie cennika lub w drodze aukcji;

5.    Model producenta (manufacturing model): wytwórcy docierają do nabywców bezpośrednio z zastosowaniem Internetu, dzięki czemu mogą ograniczyć koszty i poprawić poziom obsługi klienta;

6.    Model sieci afiliowanej (affiliate model): oparty na systemie elektronicznych odesłań łączących ze sobą strony WWW różnych przedsiębiorstw zajmujących się handlem elektronicznym, przy czym za każdym razem, gdy odwiedzający przełącza się na stronę WWW danego przedsiębiorstwa i dokonuje tam zakupu, internetowy detalista płaci afiliowanemu podmiotowi prowizję stanowiącą określony procent od wartości transakcji zrealizowanej z jego udziałem;

7.    Model wirtualnej wspólnoty (community model): odwoływanie się do lojalności internautów wobec wirtualnej rzeczywistości, a członkowie takiej społeczności są atrakcyjną docelową grupą klientów dla wielu przedsiębiorstw;

8.    Model abonencki (subscription model): oferowanie odpłatnego (opłata abonencka) dostępu do witryny, na której publikowane są wartościowe dla klientów treści;

9. Model taryfowy (utility model): naliczanie opłat za faktyczne użytkowanie zasobów

przez klientów, przy czym aktywność każdego użytkownika jest mierzona.

Klasyfikacja A. Hartmana, J. Sifinisa i J. Kadora

A. Hartman, J. Sifinis i J. Kador² nie podali wprawdzie definicji modelu biznesu, ale analizowali wyróżnione przez siebie modele e-biznesu, biorąc pod uwagę następujące kryteria: oferowane usługi, grupa docelowa, obszary działania, wymagane zasoby, cel i źródła przychodów.

Autorzy wyróżnili pięć kategorii modeli e-biznesu. Charakterystykę wyróżnionych przez A. Hartmana, J. Sifinisa i J. Kadora kategorii modeli e-biznesu przedstawiono w tabeli 1.6.

Tabela 1.6. Charakterystyka wyróżnionych przez A. Hartmana, J. Sifinisa i J. Kadora kategorii modeli e-biznesu

Model e-biznesu	Kryteria	Opis
Sn	Oferowane usługi	Produkty (sprzedaż produktów, przyjmowanie zamówień), usługi
%		(dostarczanie usług, obsługa konsumenta), treść (informacja na temat
O		produktów i usług)
§ •	Grupa docelowa	Rynki i klienci niszowi
.1	Obszary działania	Dostarczanie produktów i usług internetowych
41	Wymagane	łednoczesne zarządzanie wieloma relacjami, zdolność do szybkiego
5	kompetencje	nawiązywania i rozwiązywania współpracy z partnerami, rzetelna/
		elastyczna infrastruktura, ciągła innowacyjność w zakresie produktów
V-.		i obsługi klienta, szybka reakcja na powstające możliwości
	Cel	Zdominowanie niszy rynkowej
	Źródła przychodów	Marża od ceny produktów/usług, przychody z reklamy
	Oferowane usługi	Usługi agregacji, kojarzenie ofert (nabywców i sprzedawców), treść (na temat segmentu rynku, sektora, części łańcucha tworzenia wartości), produkt i usługa (możliwość realizacji zleceń)
	Grupa docelowa	Członkowie społeczności wirtualnej, członkowie łańcucha tworzenia
C 'P c3		wartości lub części łańcucha w danym sektorze, segment rynku
	Obszary działania	Agregacja kupujących i sprzedających w celu ułatwienia przeprowadzenia
£		transakcji
.0	Wymagane	Obsługa procesu transakcyjnego, agregacja końcowych użytkowników
a	kompetencje	i informacji, nawiązywanie współpracy, zarządzanie relacjami z innymi
<U		partnerami w Internecie
o CH	Cel	Wykreowanie wśród klientów wizerunku firmy jako dominującego podmiotu na rynku lub przejęcie przeważającej części zawieranych na tym rynku transakcji
	Źródła przychodów	Reklama, prowizje z subskrypcji, prowizje za współpracę, procent od zawartych transakcji

1

A.N. Afuah i C.L. Tucci, Biznes internetowy. Strategie i modele, Oficyna Ekonomiczna, Kraków 2003, s. 87-89.

2

A. Hartman, J. Sifinis i). Kador, E-biznes. Strategie sukcesu w gospodarce internetowej. Sprawdzone metody organizacji przedsięwzięć e-biznesowych, Wyd. K.E. Uber s.c., Warszawa, 2001, s. 116-162.