IMG172 (2)

jek naszego materiału, a także akcje bardzo wielu innych bajek różnych narodów. Odczytując kolejno wszystkie funkcje zauważymy, że każda następna funkcja logicznie i z artystyczną konsekwencją wynika z poprzedniej. Stwierdzamy też, iż rzeczywiście żadna funkcja nie wyklucza innej. Jak już wspomniano wyżej, wszystkie tworzą jeden, nie zaś kilka ciągów.

Teraz kilka szczegółowych, aczkolwiek bardzo ważnych wniosków.

Bardzo dużo funkcji występuje parami: zakaz — naruszenie zakazu; wywiadywanie się — otrzymanie wiadomości; walka — zwycięstwo; pościg —ocalenie. Inne funkcje mogą występować grupami. Tak więc np. szkodzenie, wysłanie, decyzja przeciwdziałania i wyprawa z domu (ABC T) stanowią zawiązanie akcji bajki. Doświadczenie bohatera przez donatora, reakcja bohatera i jego nagrodzenie {RrZ) stanowią również pewną całość. Oprócz tego występują pojedyncze funkcje, takie jak odejście z domu, ukaranie czy wesele.

Na razie tylko sygnalizujemy powyższe wnioski szczegółowe. Stwierdzenie, że funkcje występują binarnie, jeszcze się nam przyda. Potrzebne okażą się również wnioski ogólne.

Teraz powinniśmy już zająć się bezpośrednio analizą poszczególnych bajek. Tylko analiza tekstów pozwoli nam bowiem odpowiedzieć na pytania: w jaki sposób możemy zastosować dany schemat do tekstów? Czym są poszczególne bajki w stosunku do schematu? Na odwrócone

pytanie: czym jest dany schemat w stosunku do bajek? możemy odpowiedzieć od razu. Jest on dla poszczególnych bajek jednostką mia-r y. Podobnie jak mierzymy długość materiału przykładając go do miarki, tak też możemy „przyłożyć” bajki do schematów i w ten sposób je określać. Zestawiając różne bajki z przedstawionym schematem będziemy mogli określić także stosunek bajek względem siebie. Przewidujemy już, że dzięki temu problem pokrewieństwa bajek, problem fabuł i wariantów może zyskać nowe rozwiązanie.

6*