IMGC55 (2)

3. Teoria wielostronnego kształcenia a modele lekcji

3.1. Teoria wielostronnego kształcenia

Metoda nigdy nie jest metodą samą w sobie. Jej nośnikiem jest treść, z kolei treść kształcenia wynika z ogólnych celów kształcenia. Treść kształcenia jest „paliwem wprawiającym w ruch system (projekt) dydaktyczny. Gdy uczymy się pojęcia dobra i zła, treścią kształcenia może być treść dzieła literackiego, gdy uczymy się skręcać samochodem, treścią nauczania jest instrukcja albo obserwowana czynność modelowa"⁴³.

Stąd też w trafnym pojęciu metody powinno zawierać się odniesienie do treści kształcenia oraz do celów pracy, w dany sposób nad daną treścią.

W. Okoń⁴⁴ wyróżniając stosowne warstwy w materiale nauczania (w tym w treściach) wymienia uczenie się przez:

—    przyswajanie,

—    odkrywanie,

—    przeżywanie,

—    działanie.

Nawiązując do teorii wielostronnego kształcenia przyporządkowuje drogom uczenia się (A — asocjacyjna, P — problemowa, E — emocjonalna, O — operacyjna) różne kategorie metod nauczania:

Kruszewski K, Zmiana i wiadomość, op. dt, s. 163.

Okoń W., Wprowadzenie do dydaktyki ogólnej. Warszawa 1987, 1995.