IMGt78

TWÓR SIATKOWATY

m    Około pół wieku temu naukowcy Magoun i Moruzzi odkryli

^    w pniu mózgu skoncentrowaną masę włókien nerwowych,

którą - ze względu na jej wygląd - nazwali tworem siatkowatym. Owa neuronalna sieć wielkości naszego małego palca, o wysmukłym cylindrycznym kształcie, okazała się mieć zaskakująco wiele połączeń nerwowych z wszystkimi układami zmysłowymi, z licznymi neuronami ruchowymi i większością struktur mózgu. Spełnia więc bardzo wiele ważnych funkcji.

Twór siatkowaty należy do tych obszarów mózgu, które rozwijają się najwcześniej. Mielinizacja jego włókien nerwowych zaczyna się już od urodzenia. Mielinizacja to tworzenie się na włóknach nerwowych osłony, która przygotowuje je do prawidłowego działania. Jak stwierdzono, proces ten zachodzi w ośrodkowym układzie nerwowym (oun) aż do drugiej dekady życia.

Odbierane przez twór siatkowaty informacje sensoryczne (bodźce) są przekazywane do odpowiednich rejonów ośrodkowego układu nerwowego, by wprowadzić nas w stan gotowości do ich interpretacji. Twór siatkowaty odpowiada także za stan snu i wypoczynku, istnienie świadomości otaczającego nas świata, zdolność do podjęcia uczenia się i działania oraz, w pewnym sensie, także za myślenie. „Myśląca” część mózgu zlokalizowana jest co prawda w korze mózgowej, ale by wykonywać swoją pracę, musi najpierw zostać pobudzona przez twór siatkowaty.

Impulsy zmysłowe z ciała człowieka płyną przez twór siatkowaty do kory mózgowej, obu półkul, wzgórza i móżdżku. Wszystkie te struktury mózgu są głównymi obszarami integracji sensorycznej.

Kiedy twór siatkowaty jest stymulowany przez bodźce zmysłowe, pobudza korę mózgową, która nadaje znaczenie dopływającym sygnałom i interpretuje je. Ten „system alarmowy” reaguje na wszystkie rodzaje bodźców, a więc: dotykowe, związane z temperaturą, proprioceptywne,

44