IMG�05

stwierdzić, że uczyniło postęp. Na przykład: na początku terapii dziecko jedynie biega po pokoju, od jednego urządzenia do drugiego, nie zajmuje się jednak żadnym z nich w sposób zorganizowany, popycha huśtawkę czy hamak, ale nie wspina się na nie. Jest to zachowanie niecelowe, nie pomaga dziecku w rozwoju. Po kilku sesjach terapeutycznych dziecko korzysta już z niektórych urządzeń, wydaje się znajdować przyjemność w czynnościach aktywizujących system przedsionkowy, lubi dotykać pluszowe zabawki, bawi się zabawkami w sposób bardziej celowy myśląc przy tym, w jaki sposób należy się nimi posługiwać. Widać z tego, że dziecko nauczyło się: - jak się bawić, - jak planować ruch, - jak utrzymywać ciało w równowadze,— jak skoordynować ruchy rąk i nóg, - jak pomóc swoim systemom zmysłowym w dostarczeniu mózgowi bodźców koniecznych do rozwoju.

Dziecko uczy się wykonywania celowych reakcji adaptacyjnych. Większość dzieci w sposób naturalny odkrywa odpowiedni rodzaj zabawy. Dziecko z poważnymi deficytami w zakresie integracji sensorycznej wygląda na wyhamowane, niezdolne do reagowania i działania i ma trudności z prawidłową dojrzałością w zakresie zabawy i samoobsługi.

Tak więc podczas dokonywania oceny dziecka i podczas sesji terapeutycznych, pilnie obserwując dziecko, nieustannie zadawaj sobie następujące pytania:

1.    Czy dziecko cieszy się z danej aktywności; czy reaguje na nią w sposób celowy?

2.    Czy dzięki tej aktywności czegoś się uczy i lepiej organizuje?

3.    Czy ta aktywność sprzyja rozwojowi?

4.    Czy podczas każdej sesji terapeutycznej daje się zaobserwować pewne oznaki postępu?

5.    Czy wprowadziłeś odpowiedni poziom aktywności terapeutycznych, czy nie są zbyt łatwe lub zbyt trudne? Czy cała sesja terapeutyczna stanowi dla dziecka wyzwanie, czy nie jest zbyt trudna lub zbyt łatwa?

Na początku pomagaj dziecku wziąć udział w aktywnościach terapeutycznych, stopniowo wycofuj się pozwalając mu po trochu przejąć kontrolę i nauczyć się samodzielności w wykonywaniu danej czynności. Dzięki temu zauważysz postęp. Dziecko potrzebuje czasu na przystosowanie się do danej aktywności i na eksplorowanie własnych wewnętrznych możliwości.

Ten „wewnętrzny pęd” dziecka będzie stopniowo się ujawniał.

132