kscan09

interferometr Michelsona

Rys. 7.40. Schemat działania spektrofotometru fourierowskiego z interferometrem Michelsona

napędowym P. Wiązka promieniowania 1 pada na rozdzielacz B i ulega rozdziałowi na dwie wiązki 2 i 3. Wiązka 2 pada na zwierciadło ruchome M_r, a wiązka 3 na zwierciadło stałe M_st i po odbiciu od zwierciadeł interferują one z sobą dając wiązkę 4, a ta jest rejestrowana przez detektor. Położenie zwierciadła M_r ulega zmianie, wskutek czego zmienia się różnica dróg optycznych x między interferującymi wiązkami. Idea pomiaru opiera się na tym, że obraz interferencyjny, będący funkcją różnicy dróg optycznych między wiązkami 2 i 3, jest tzw. transformatą Fouriera widma promieniowania padającego na interferometr. Rejestracja promieniowania odbywa się przy ciągłym przesuwaniu zwierciadła M_r od pozycji — Ax do +Ax. Taki zapis nosi nazwę interferogramu i dla promieniowania niemonochromatycznego ma postać jak na rys. 7.41. Interferogram przedstawia zatem wartość sygnału z detektora

-Ax„

Ax = 0

Rys. 7.41. Zapis widma IR na interferencyjnym spektrometrze Fouriera (interferogram)