„Przed sklepem jubilera” w krakowskim Teatrze Starym
Podobne przestanie, wyrażone w nieco odmiennej stylistyce, śledzimy w medytacji o sakramencie małżeństwa, przechodzącej chwilami w dramat, spiętej tytułową formułą „Przed sklepem jubilera”.
Nie jest to typowy dramat, raczej układ narracji i monologów, dziejący się w przestrzeni myśli, w głębi świadomości. Zarysowany w nim problem widoczny jest od razu: kim jest człowiek i czy można mu powierzyć dar, zwany miłością? Miłością, która zarówno ocala, jak i niszczy? Co sprawia, że człowiek ostatecznie odnajduje utraconą ścieżkę nadziei, swoje domostwo, czyli etos?
Dzieje człowieka są wyznaczone przez Boga, stąd nie może on sam się zdobyć na właściwą ocenę samego siebie. Musi ciągle poszukiwać prawdy, świadom własnej przygodności.
Poszukiwanie to powinno być jednak powiązane z wiarą. Wojtyła pokazuje różne drogi, prowadzące do uzyskania „sensu”. Anna, jedna z bohaterek medytacji, znajduje siebie w sytuacjach granicznych (obcości, absurdu, odrzucenia wiary itd.), aby ostatecznie ocalić się dzięki nadziei Transcendencji. Wprowadzenie motywu Oblubieńca bardzo wyraźnie uwydatnia to zagadnienie.
Wojtyła pokazuje granice, których przekroczyć nie można, jeśli pragnie się godnie żyć i pracować, mając na uwadze również tajemnicę małżeństwa. Przesłaniem misterium jest wołanie o Dobro, które w żaden sposób nie daje się uzasadnić rozumowo. Zatem - brzmi konkluzja „Przed sklepem jubilera” - dzieje człowieka to dzieje ciągłego wydobywania się z mroku nieautentyczności.
Kolejnym utworem, nawiązującym formalnie do wyżej przedstawionego, jest „Promieniowanie
BRAT ALBERT
Adam Chmielowski (20 VII11845 - 25 XI11916). W1863 uczestnik Powstania Styczniowego, w którym został ciężko ranny i stracił nogę. Malarz po studiach w Monachium (1869-1874). W 1888 został zakonnikiem, przyjął imię zakonne Albert i założył w Krakowie zakon albertynów, a w 1891 zakon albertynek. Oba zgromadzenia miały na celu opiekę nad bezdomnymi i chorymi.
W roku 1898 zbudował z Albertynami pustelnię przy drodze z Kuźnic na Kalatówki. W 1902 brat Albert przekazał pustelnię koło Kalatówek siostrom albertynkom, a sam z braćmi przeniósł się do nowej pustelni na Śpiącej Górze. 22 czerwca 1983 został beatyfikowany w Krakowie przez Jana Pawła II.
Adam Chmielowski jest bohaterem sztuki Karola Wojtyły „Brat naszego Boga” oraz prototypem postaci przełożonego zakonników w powieści Stefana Żeromskiego „Nawracanie Judasza”.
ojcostwa”. Tekst powstał w 1964 roku, lecz opublikowano go dopiero po 15 latach, w 1979 roku.
Nie jest to również dramat w klasycznym tego słowa rozumieniu. Raczej zestaw wewnętrznych monologów, opisujących doświadczenia, powstałe w wyniku bliskości człowieka z człowiekiem.
Tajemnica ojcostwa fascynowała Wojtyłę niemal od samej młodości. Dlatego nie wolno nam przekreślać najzupełniej podstawowego doświadczenia: oto nie moglibyśmy istnieć bez jedności ze światem i bez bliskości z innymi ludźmi. Być może całe nasze życie składa się z nieustannych poszukiwań, aby umocnić się gestem przyjaźni, miłości, braterstwa. Czym byłby mąż bez żony, dziecko bez rodziców, a młodzieniec bez wspomagającej rady duchowego przewodnika?
Sens życia, pomimo głębokich więzów każdego z nas z własnym „ja”, pochodzi jednak od żywego Boga. Boga, który sprawia, że patrząc na kogoś drugiego z miłością, interesując się jego losem, poświęcając
KSIĘGA IX, STRONA