NoK30

194

Potęga mowy ciała

Całkowity czas mówienia

Niektórzy ludzie z natury nie są zbyt rozmowni. Inni z kolei uwielbiają mówić. W odróżnieniu od innych cech mowy oba skrajne przypadki mają pewne zalety i wady.

Co sygnalizuje matomówność: zamyślenie, nieśmiałość, brak poczucia bezpieczeństwa. Gdy mówisz mniej niż inni, możesz być postrzegany jako osoba wyniosła, nieśmiała lub niepewna. Ludzie mogą Cię pomijać i sądzić, że nie masz nic ciekawego do powiedzenia. Z drugiej strony, w dzisiejszym świecie tak wielu ludzi ciągle się spieszy, że tak naprawdę nieco więcej rezerwy może Ci wyjść na dobre — dzięki temu gdy się odezwiesz, ludzie będą zwracać większą uwagę na Twoje słowa, a każda Twoja wypowiedź będzie miała większe znaczenie. Pozwalając mówić innym, możesz też zebrać mnóstwo informacji, w tym takich, których druga strona wcale nie miała zamiaru zdradzać — a wszystko dzięki temu, że jesteś cierpliwym słuchaczem.

Jego sygnały i jej sygnały

Wbrew ternu, co mówił

W grupach kobiet i mężczyzn to mężczyźni zwykle mówią więcej, a kobiety obserwują innych mówiących.

Co sygnalizuje gadatliwość: ekstrawersję, zaabsorbowanie sobą, narcyzm. Ekstrawertycy nie tylko wypowiadają więcej słów, ale też mówią dłużej niż ich partnerzy w rozmowie. Ludzie postrzegają ekstrawertyków jako bardziej zajmujących niż osoby powściągliwe. Jednak istnieje cienka granica pomiędzy byciem interesującym i zabawnym a zdominowaniem konwersacji. Jeśli nie wiesz, kiedy powinieneś przestać mówić, możesz zniechęcić do siebie innych. Czasem jesteśmy tak podekscytowani, że nie zauważamy, że oczy słuchaczy zaszkliły się ze znużenia, braku zainteresowania lub nadmiaru informacji. Wówczas możemy mylnie uznać, że nie wyrażamy się dostatecznie jasno, i pogorszyć sprawę, wdając się w przydługie wyjaśnienia.

Dźwięk mowy

Co ciekawe, większość ludzi, którzy mówią zbyt wiele, nie uważa,

mogli ich w ten sposób odbierać. Gadatliwość jest okropną cechą, której trudno się pozbyć. Pamiętaj, że jednym z najważniejszych aspektów rozmowy jest dzielenie się czasem ze swoim rozmówcą.

rm r f;!| £

Do czego powinieneś dążyć: jeśli nie masz jakiegoś określonego celu rożiri tyty po prostu dziel się czasem z rozmówcą. Aby ustalić, ile czasu potrzebujesz u mówienie w danej konwersacji, zastanów się, co chcesz dzięki niej osiągnąć; Jeśli rozmawiasz z przyjacielem czy kolegą z pracy o równym statusie lub z kii dobrze Ci znanym, postaraj się dążyć do tego, abyście Ty i Twój rozmó' mówili mniej więcej po 50% czasu. Dzięki temu oboje będziecie mieli wrażenie, że zostaliście wysłuchani, a jednocześnie nie będziecie mieć poczucia, że ciężar rozmowy spoczywał tylko na którymś z Was (że ktoś z Was bawił drugiego rozmową). Gdy spotykasz kogoś po raz pierwszy, spróbuj mówić nieco mniej niż zwykle, tak by wysłuchać wszystkiego, co dana osoba ma do powiedzenia. Ludzie czują się ważni, gdy ktoś ich uważnie słucha (możesz też odkryć, że większość ludzi nie lubi ciszy, więc zaczyna panikować i wypełniać próżnię. Czasem dzięki temu możesz dowiedzieć się o kimś więcej, pozwalając mu po prostu mówić).

Zmienianie się rozmówców

mii

Umiejętność zmieniania się podczas rozmowy wpływa na całkowity czas wienia — na ile umiejętnie oddajesz głos rozmówcy? Jak długo czekasz, udzielisz odpowiedzi? Być może wydaje Ci się, że jest to coś, co robimy cal wicie naturalnie, jednak niektórzy ludzie naprawdę mają z tym problemy: albo zaczynają mówić, zanim rozmówca skończy, albo kończą za niego zdanie, albo

nic odpowiadają w przewidywanym czasie po tym, jak ich rozmówca skończy mowie.

Zmienianie się rozmówców wykorzystuje rówmież inne kanały komunikacji: wskazówki, takie jak wzmożony kontakt wzrokowy, kiwanie głową, i wypowiedzi, takie jak „yhm” czy „aha”, które informują mówiącego, że zrozumieliśmy

to, co mówi. Z drugiej strony, takie sygnały, jak mówienie „hm”, mrużę-

* 1^8

iw> r\r^r711

■/ruwanir koma km wzrokowego wykorzystywane sa również. bv