Obraz (1586)

ł(M)

Aiiiili/n wyniku l'i (musowego w wielkościach bezwzględnych i względnych

Kysunek 9.1

Rozwinięcie analityczne wskaźnika rentowności kapitału własnego

Źródło: Opracowanie własne.

•    wpływ zmiany rentowności sprzedaży:

(5,50% - 4,72%) x 2,344 x 1,789 = + 3,27%;

•    wpływ zmiany obrotowości kapitału całkowitego:

5,50% (2,247-2,344) x 1,789    = -0,95%;

•    wpływ zmiany struktury kapitału:

5,50% x 2,247 (1,932-1,789)    = + 1,77%

+ 4,09%.

Z przeprowadzonego badania wynika, że wzrost rentowności kapitału własnego był spowodowany poprawą rentowności sprzedaży (główna przyczyna) oraz zwiększeniem poziomu zadłużenia spółki. Niekorzystnie na rentowność wpłynęło pogorszenie obrotowości kapitału całkowitego⁸.

^s Problematykę wpływu struktury kapitału (stopnia zadłużenia) na rentowność kapitału własnego przedstawiono w rozdziale 5.

Rozdział 10

ANALIZA KAPITAŁU LUDZKIEGO

10.1. Istota kapitału ludzkiego w procesie gospodarczym

Przeobrażenia zachodzące w przedsiębiorstwie i w jego otoczeniu, związane przede wszystkim ze wzrostem konkurencyjności, przyczyniły się do nowego postrzegania człowieka i jego roli w procesie gospodarowania. Spowodowały one, że angażowanie ludzi w firmie przestało być uważane jedynie za działanie administracyjne, związane z ponoszeniem kosztów, które należy zmniejszać, i wydajnością, którą należy zwiększać. Obecnie człowiek w przedsiębiorstwie jest traktowany jako główne źródło kreowania wartości firmy i jej przewagi konkurencyjnej, jako taki więc powinien zostać zaprezentowany wszystkim zainteresowanym kondycją jednostki.

W zakresie kondycji finansowej rolę dostarczyciela informacji odgrywa sprawozdawczość finansowa: bilans, rachunek zysków i strat, informacja dodatkowa. Bilans jako element sprawozdawczości finansowej koncentruje się na prezentacji aktywów, które odzwierciedlają kontrolowane przez jednostkę zasoby majątkowe o wiarygodnie określonej wartości. Mają one spowodować w przyszłości wpływ do jednostki korzyści ekonomicznych. Nie byłoby to możliwe bez zaangażowania ludzi pracujących dla jednostki, z całym ich potencjałem (wiedzą, zdolnościami, lojalnością), który w ogromnym stopniu przyczynia się do powstawania tych korzyści. Ludzie ci stanowią zasoby ludzkie — zasoby siły roboczej, co oznacza traktowanie czynnika ludzkiego na równi z pozostałymi czynnikami produkcji. Ranga zasobów ludzkich wynika z faktu, iż jest to czynnik produkcji decydujący o efektywności pozostałych czynników: środków pracy i przedmiotów pracy [zob. Amstrong, 2000]. Przez wiele lat zasoby te były albo zupełnie pomijane w sprawozdaniach finansowych, albo ujmowane w rachunku zysków i strat jako element kosztów rodzajowych — jako nakłady ponoszone na zaangażowanie zasobów siły roboczej w działalności gospodarczej.

Teoria kapitału ludzkiego prowadzi do nowej, całościowej koncepcji kapitału, który składa się z kapitału rzeczowego i kapitału ludzkiego. W koncepcji tej kapitałem ludzkim jest możliwy do dalszego wzrostu zasób wiedzy, zdrowia, siły i energii zawartych w człowieku. Kapitał ludzki nie może jednak być gromadzony tak