ćwiczenia w procesie autoterapii i profilaktyki najczęstszych dolegliwości i dysfunkcji narządu mchu Indeks dolegliwości
mięknie
ćwiczenia
czworoboczny lędźwi (str. 25-27)
więzadła
ćwiczenia
więzadlo bio-drowo lędźwiowe (str. 30-32)
lub
stawy
mobilizacje
mobilizacja stawu krzyżo-wo-biodrowe-go (str. 33-35)
Wynikiem mięśniowej nierównowagi statycznej w płaszczyźnie miednicy jest hiperlordoza lędźwiowa czyli nadmierne, niefizjologiczne wygięcie w przód odcinka lędźwiowego kręgosłupa. W efekcie u osoby z tą wadą postawy następuje najczęściej przodopochylenie miednicy i tworzenie się wyraźnej wklęsłości lędźwiowej („dołek w pasie”).
Nadmiernemu napięciu ulegają wtedy następujące grupy mięśni tonicznych:
I łydki
- przedniej powierzchni uda
- zginające biodro
- grzbietu w części lędźwiowej.
Zmniejsza się zaś siła mięśni fazowych:
- pośladkowych,
- brzucha
- grzbietu w części piersiowej
- zginających szyję.
Owo nadmierne wygięcie kręgosłupa lędźwiowego ku przodowi pociąga za sobą reakcje wyższych partii w postaci garbienia się (hiperkifoza) oraz wysuwania głowy w przód (powstaje hiperlordoza szyjna czyli nadmierne wygięcie kręgosłupa szyjnego).
Mamy wtedy do czynienia z wadą postawy, z którą wiąże się bezpośrednio mięśniowa nierównowaga statyczna.
Chroniczne pogłębianie hiperlordozy lędźwiowej przez przyjmowanie nieprawidłowych pozycji w czasie wypoczynku i pracy siedzącej, przez brak różnych form aktywności fizycznej doprowadza do pojawienia się szeregu dolegliwości. Zespoły bólowe najczęściej pojawiają się w obrębie kręgosłupa i kończyn dolnych.
Niektóre osoby z hiperlordozą lędźwiową nie mają dolegliwości lecz w tym przypadku nie należy lekceważyć mięśniowej nierównowagi statycznej i w ramach profilaktyki systematycznie rozciągać mięśnie przykurczone i jednocześnie wzmacniać osłabione.
Ćwiczenia rozciągające zalecane osobom z hiperlordozą lędźwiową w okresie dolegliwości lub w profilaktyce.
mięśnie
ćwiczenia
biodrow
dźwiow-
prosty uda (str. 19-20)
\