P4210030

LITURGIA W KOŚCIELE ZACHODNIM

od wspólnoty; często byli to chłopcy (prawdopodobnie z sąsiadującej szkoły) i ludzie świeccy.

Podobne chóry chłopców, kleryków i kapelanów powstały w późnośredniowiecznych angielskich kolegiach edukacyjnych. W kolegiach tych oddzielne grupy: muzyczna i liturgiczna, były wstępnie odpowiedzialne za przygotowanie liturgii, podczas gdy wykładowcy i uczniowie poświęcali większość swojego czasu studiom własnym i nauczaniu. Nastąpiło oddzielenie wspólnoty od tych. którzy byli odpowiedzialni za śpiew w liturgii.

Najpóźniej w połowie wieku XVI znaczenie słowa „chór” odwróciło się. Przestało odnosić się do wspólnoty dzielącej zespołową celebrację liturgii „w chórze” i stało się terminem określającym grupę wyćwiczonych śpiewaków, odpowiedzialnych za większą część śpiewów w liturgii (podczas gdy reszta była bierna'. W kościołach katedralnych, kolegiackich oraz kaplicach śpiewacy ci zajmowali zwykle miejsca w stallach w środkowej części chóru, blisko chórowego pulpitu (in medio chori). Na kontynencie europejskim często występowali z galerii lub podwyższeń.

W tym samym czasie wzrosła rola i zastosowanie wielogłosowej muzyki w liturgii. Wzrosło znaczenie chłopców jako śpiewaków. W XV wieku, szczególnie w Anglii, na nowo wykorzystano ich możliwości muzyczne. Podczas gdy początkowo ich rola w liturgii była niewielka, teraz stali się pełnoprawnymi członkami nowo tworzonych chórów i głównymi wykonawcami repertuaru wielogłosowego końca XV i XVI wieku.

CZĘŚĆ II

LITURGIA

ŚREDNIOWIECZNA