70680

wynika z oceny cech osobistych przywódcy. Często byli to przywódcy z pola bitwy, którzy wykorzystali sukces wojenny do zdobycia władzy, przede wszystkim dyktatorzy XX wieku. Istnieje w tym przypadku pewna granica posłuszeństwa, a jest nią utrata wiary w sprawczą moc cech przywódcy, utrata wiary w jego skuteczność. Racjonalny (legalny): posłuszeństwo władzy oparte o wybory, czyli prawem uregulowany sposób wyboru władz. Bardzo istotna jest legitymizacja władzy, jej legalność, czyli prawo do wydawania wiążących rozkazów.

Dwa źródła legitymizacji:

-    wybory parlamentarne

-    legitymizacja racjonalna

Charles de Gaulle - połącznie racjonalności z charyzmatycznymi cechami osobistymi    przywódcy

w 1958 r. doszedł do władzy po rozpadzie IV Republiki Francuskiej, powierzono mu władzę jako mężowi stanu, powierzono mu funkcje, bo miał autorytet, bo stał w opozycji do państwa Vichy (kolaboracja itp.), bo reprezentował wartości zapomniane w czasie II wojny światowej, rządził do 1969 r., kiedy przegrał w referendum głosami studentów i zrezygnował z władzy. Chciał osobiście pracować nad Konstytucją (duże znaczenie dla niego miała instytucja referendum). Referendum miało dla niego funkcję rozliczającą. W Konstytucji wprowadzono przepisy, na podstawie których uprawnienia parlamentu zostały formalnie mocno ograniczone, a wyeksponowano rolę jednostki (prezydenta)., wprowadzono przepisy, które wprowadzały domniemywanie kompetencji na rzecz prezydenta. Charyzmatyczność de Gaulle'a sprawiała, że społeczeństwo akceptowało te działania. Żaden z późniejszych prezydentów Francji nie był już tak oceniany, nie rządził tak przy pomocy referendum. Racjonalność, charyzma, cechy osobiste przywódcy - charakterystyka tego systemu.

Legitymizacja władzy jest bardzo ważna. Dla każdego polityka bardzo ważne jest ustalenie, co powoduje, że jest legitymizowany.

Demokratyczne wybory legitymizują władzę.