P1350668

gdzie:

F, - wartość środków na podwyżki płac zasadniczych,

F, -kwota środków przeznaczona na wyższe lub niższe opłacanie pozostałych składników płac, poza płacą zasadniczą, niż w roku ubiegłym (oddzielnie oblicze się dla składników, po czym surmie się kwoty cząstkowe).

Dzielenie środków na komórki organizacyjne dotyczy tej części, która przeznaczona jest na podwyżki płac zasadniczych. Reszta środków pozostaje w dyspozycji firmy i służy do finansowania wyższych wypłat wszystkich lub niektórych składników plac, np. dodatków za godziny nadliczbowe, nagród jubileuszowych ftp.

Obliczone według wzorów (38), (39) środki na podwyżki płac zasadniczych są do dyspozycji kierowników komórek organizacyjnych. W zakresie przyznawania podwyżek indywidualnych można uwzględniać różne rozwiązania, np.:

• kierownikom pozostawia się całkowitą swobodę podziału środków między pod¹ ległych pracowników,

• przyjmuje się, że pewien odsetek środków całej puli podwyżek, np. 50%, przeznaczony będzie na rewaloryzację płac - proporcjonalnie do płacy zasadniczej lub według ustalonych kwot, a pozostały odsetek (w naszym przypadku 50%) pozostawia się do swobodnego podziału przez kierownika,

• wysokość podwyżek może być uzależniona od okresowej oceny pracowników. Założyć można, że wszyscy, którzy otrzymali ocenę pozytywną, mają prawo do podwyżek, przy czym podwyżka najniższa wynosi 50% podwyżki średniej w komórce.

Najbardziej sprawiedliwe wydaje się przyznawanie podwyżek według rozwiązania trzeciego. Uwzględnia ona i godzi potrzeby dotyczące dochodowej oraz motywacyjnej funkcji płacy.

Formula oparta na wyliczeniu ceny za punk!

Formuła ta wymaga realizacji procedury 3-fazowej. W fezie pierwszej ustala się cenę za jeden punkt, jak w wartościowaniu pracy, w drugiej oblicza się wysokość środków na podwyżki dla komórek organizacyjnych, natomiast w ostatniej kwotę podwyżki dla konkretnych pracowników (wzoty (40), (41), (42)):

• obliczenie ceny za punkt

m

0    obliczenie wysokości podwyżki dli konkretnego pracownika

HWu*CPxP»    (42)

gdzie:

CP    -cena za jeden punkt,

Pu - liczba punktów przyznanych w wyniku wartościowania Hemu pracownikowi w zakładzie w i-tej komórce,

P* - suma punktów, jaką uzyskali z wartościowania pracy pracownicy i-tej komórki,

AWu    - kwota podwyżki dla Mego pracownika w i-tej komórce,

1    *= 1+m - kolejna komórka organizacyjna,

i = 1 +tt - kolejny pracownik.

Obliczenia można prowadzić biorąc pod uwagę zatrudnienie rzeczywiste lub zatrudnienie niezbędne. Przyjmowanie zatrudnienia niezbędnego jako parametru do obliczeń jest uzasadnione w firmach o znacznych niedoborach zatrudnienia, których zadania nie mogą być powierzone dotychczasowym pracownikom, na przykład z powodu wysokiego obciążenia pracą. Zaletą tej formuły jest duży obiektywizm rozdziału środków na podwyżki (jeśli uprzednio zaakceptowane zostały wyniki wartościowania). Procedura podziału środków jest tu całkowicie zalgorytmizowana. Komórki i pracownicy nie mają podstaw do zgłaszania roszczeń z powodu niesprawiedliwego podziału środków.

Formuła, według ceny za punkt, może być stosowana w każdej firmie, która wdrożyła wartościowanie pracy. Korzystanie z formuły wskazane jest również w tych firmach, które z braku środków finansowych i innych utrudnień oraz przeszkód muszą rozłożyć wdrażanie wyników wartościowania pracy na etapy. Dzięki podwyżkom płac stopniowo dochodzić można do wynikających z wartościowania pracy relacji płac.

Formuła - cena za punki przeliczeniowy powiązany z oceną pracy komórki

W formule tej wprowadza się czynnik dodatkowy, skutkiem czego jest ustalenie punktu przeliczeniowego. Różni się od poprzedniej tym, że uwzględnia nie tylko stopień trudności pracy wykonywanej przez poszczególnych pracowników (na podstawie wyników wartościowania pracy), ale także ocenę efektywności pracy komórek organizacyjnych. Formuła ta, podobnie jak omawiana powyżej, wymaga realizacji procedury 3-fazowej:

• obliczenie ceny za punkt przeliczeniowy:

C/^y = F2: lP_kxE_k

i=t

(43)

1

obliczenie kwoty na podwyżki dla k-lej komórki