Scan10118 (2)

Rozdział 10. Leki

Wskazania

Dawka

•    Głęboka hipotensja

z niskim oporem obwodowym (np: wstrząs septyczny) bez hipowolemii

•    Jako alternatywa dla adrenaliny w leczeniu wstrząsu kardiogennego

0,05-1 pg/kg/min

wiera ona działanieńnotropowo dodatnie na mięsień sercowy dzięki stymulacji receptorów (}, W obwodowych naczyniach krwionośnych stymulacja p₂ powoduje ich rozszerzenie, spadek oporu obwodowego, co może być przyczyną spadku ciśnienia tętniczego krwi. Efekt netto polega na zwiększeniu rzutu serca. Zwykle poprawia się też przepływ krwi przez nerki. Dobutamina w mniejszym stopniu niż inne środki ino-tropowe zwiększa zapotrzebowanie mięśnia sercowego na tlen i niesie ze sobą mniejsze ryzyko wywoływania arytmii.

ADRENALINA

Wskazania	Dawka
Lek drugiego rzutu we wstrząsie kardiogennym	0,05-1 pg/kg/min
Jako alternatywa dla zewnętrznej elektrostymulacji w przypadku bradykardii	2-10 pg/min
Anafilaksja	Patrz rozdział 13

ZASTOSOWANIE

Wlew adrenaliny jest wskazany w okresie poresuscy-tacyjnym, gdy słabsze leki inotropowe (jak np. dobutamina) nie zapewniają pożądanego rzutu serca. Adrenalina jest również wskazana w nieodpowiadającej na leczenie atropiną bradykardii z niepokojącymi objawami i/lub z ryzykiem asystolii w sytuacji, gdy zewnętrzna stymulacja jest nieosiągalna lub nieskuteczna.

Typowa dawka podawana w okresie po resuscytacji w postaci wlewu wynosi 0,05-1 pg/kg/min. Wlew należy rozpocząć z małą szybkością i stopniowo ją zwiększać stosownie do średniego ciśnienia tętniczego krwi, rzutu serca, lub obu tych parametrów łącznie. W przypadkach bradykardii opornej na atropinę zakres skutecznej dawki zazwyczaj wynosi 2-10 pg/min.

DZIAŁANIE

Agonistyczne działanie adrenaliny na receptory a i p powoduje zwykle znaczny wzrost kurczliwości mięśnia sercowego i obkurczenie naczyń. Na ogół towarzyszy temu wzrost ciśnienia tętniczego krwi i rzutu serca, ale towarzysząca tachykardia i wzrost obciążenia następczego może istotnie nasilić niedokrwienie mięśnia sercowego. Adrenalina może też powodować niedokrwienie jelit.

NORADRENALINA

ZASTOSOWANIE

Noradrenalina jest wskazana w okresie poresusc cyjnym, gdy z powodu hipotensji i niskiego rzutu ca znacznie pogorszona jest perfuzja tkanek. Prz tern jednak trzeba wyrównać hipowolemię. Lek jest szczególnie użyteczny, gdy do NZK doszło w związi ku ze znacznym rozszerzeniem naczyń obwodo (np. posocznica lub inne stany prowadzące do zespołu uogólnionej odpowiedzi zapalnej (Systemie In flammatory Response Syndrome — SIRS)). Możra ją stosować w połączeniu z dobutaminą. Podstawowe znaczenie ma monitorowanie hemodynamiczne pacjenta, które trzeba prowadzić w oddziale intensywnej opieki. Noradrenalinę wolno podawać tylko do żyły centralnej, przypadkowe wynaczynienie do tkanki podskórnej doprowadzi do martwicy.

Lek ten ma krótki okres półtrwania i trzeba go podaj wać we wlewie dożylnym przy użyciu pompy infu~ nej. Należy rozpoczynać od najniższej skutecznej wki ok. 0,05 pg/kg/min, zwiększając ją pod kontr ciśnienia tętniczego krwi.

DZIAŁANIE

Noradrenalina jest katecholaminą o działaniu agor stycznym za pośrednictwem receptorów a, ma też niewielkie działanie |3-agonistyczne. Ostateczny r tat polega na silnym obkurczeniu łożyska naczyn wego i niewielkim wpływie inotropowo dodatnim na miokardium. Dokładne działanie noradrenaliny na rzut serca jest uwarunkowane wieloma czynnikami (objętość krwi krążącej, opór naczyniowy itd.) zv jednak następuje zwiększenie rzutu serca. Noradr nalina może zwiększać zapotrzebowanie mięśnia cowego na tlen, ale jest to zrównoważone wzrost perfuzji wieńcowej i zwiększoną dostawą tlenu do miokardium.

116 ALS

Polska Rada Resuscytacji