ScannedImage 63

66 Rozdział II. Postacie sacrum

Tabelą 3. Ciąg syntagmatyczny mitu o Tęczowym Wężu⁶⁸

Miejsce	Główne wydarzenia
1. Dom Kun-manggu- ra, obóz w Kimul	Głód sióstr Pilitman. Proszą ojca o zgodę na odejście w poszukiwaniu żywności. Kunmanggur zgadza się i każe im sadzić drzewa (baobaby = „dzieci Kunmanggura”) na wyspie Nganangur.	Tjinimin pożąda potajemnie swych sióstr. Prosi Kunmanggura o zgodę na odejście z wizytą do krewnych. Nie wymienia miejsca Kunmanggur pozwala mu odejść nie zlecając żadnego zadania.
2. Poza Kimul	Siostry odchodzą wierne obowiązkowi. Bez eskorty dochodzą do odległego celu. Polują i pracują razem budując wspólny obóz. Idą polować zostawiając niestrzeżony obóz rytualnie skażony ich krwią.	Tjinimin podąża za siostrami ze złymi intencjami. Samotnie poluje i pracuje. Znajduje ich ślad, gubi go, znajduje powtórnie i odkrywa obóz. Ukrywa mięso, krew podnieca go. Psuje ich pracę, śpiąc i budząc się, ukrywa się w oczekiwaniu na nie.
3. W skażonym i niebezpiecznym obozie	Siostry wracają z mięsem, by znaleźć swój obóz w stanie chaosu. Nieświadome prawdziwej przyczyny przywracają pierwotny ład. Ich wysiłki ujawniająTjinimina. Przerażone siostry nie wierzą mu, zbite z tropu jego seksualnością. Odrzucają jego mięso i mówią że wolą najpierw zjeść własną zdobycz. Błagają go, by nie zmuszał ich do incestu. Wykorzystane okrutnie, bezowocnie wołają o pomoc.	Wyskakuje ze śmiechem na ich widok Oszukuje mówiąc o pragnieniu ojcą ale ujawnia podniecenie i ma orgazm. Mówi im o pożywieniu i pokazuje mięso, by się podzielić. Tjinimin mówi, że zjedzą jego dar później. Odchodzi w mrok, używa nieludzkich środków, aby się podniecić. Objawia im swe żądania seksualne i układa ognisko tak jak w obozie żonatego mężczyzny. Z cynizmem oddala obawy i prośby, i pod groźbą zaczarowania zmusza je do posłuszeństwa.
4. Pomiędzy skażonym obozem a puszczą	Nazajutrz konflikt pragnień. Siostry chcą opuścić obóz. Ich wola przeważa Planują zgładzenie brata, lecz ukrywają swe zamiary. Idąc przodem by pokazać drogę, używają pieśni magicznej, aby wezwać szerszenie i przypływ, by go pogrążył. Potem znikają	Tjinimin chce zostać lecz podporządkowuje się ich woli. Idzie ich śladem. Szerszenie żądlą go ciężko, a przypływ zmywa. Wybrzeżem dochodzi do skał, żywy, lecz nagi, bez niczego i samotny.
5. Na puszczy	Siostry wskazują najbardziej stromą drogę i zrzucają linę, o którą prosił. Kiedy zbliża się do szczytu, przecinają ją Wracają do Kunmanggura.	Tjinimin samodzielnie odzyskuje swe rzeczy i podąża w inną stronę. Po długiej podróży w. stronę odległych znaków widzi siostry wysoko na skale. Prosi je o pomoc w dostaniu się do nich. Tjinimin wspina się po linie, ale spada na skały w dole.

⁶⁸ W. E. H. S t a n n e r, On Aboriginal Religion, „Oceania” 1961, vol. 32, nr 4, s. 253-255.