7. Scrwonapędy i silnikami skokowymi
czeniu szeregowemu uzwojeń biegunów stojana i zróżnicowanym kierunkom ich nawinięcia, każdorazowa zmiana polaryzacji zasilania stojana wywołuje elementarny obrót <p równy
gdzie z — liczba biegunów wirnika.
Każdorazowa zmiana polaryzacji zasilania stojana wywołuje zmianę magnesowania połowy biegunów. W tego typu silnikach liczba biegunów stojana jest dwukrotnie większa niż wirnika. Jest to więc konstrukcja bardziej złożona, natomiast sterowanie może być proste.
Jeżeli liczba kroków (skoków) na jeden obrót silnika mieści się w granicach 8-5-16, to taki silnik nie nadaje się do napędów obrabiarek sterowanych numerycznie. Na przykład, jeżeli taki silnik skokowy współpracuje ze śrubą toczną o skoku 5 =8 mm, to elementarna działka przesunięcia, jaką można uzyskać, wynosi 1 -5-0,5 mm. Od serwonapędów obrabiarek NC wymaga się elementarnej działki 0,01 mm i jeszcze mniejszej. W pewnym stopniu wymagania te spełniają silniki skokowe niskomomentowe.
W silnikach skokowych niskornomentowyeh nie stosuje się indywidualnych uzwojeń nawijanych na każdym biegunie stojana. Dzięki temu wymiary geometryczne biegunów są znacznie mniejsze, a co za tym idzie, dla takiej samej średnicy stojana liczba biegunów może być większa. Tym samym i elementarna działka ulega zmniejszeniu. Są to zawsze silniki z wirnikiem wielobiegu-nowym.
Przykład rozwiązania konstrukcyjnego silnika niskomomentowego trójfazowego pokazano na rys. 7.3. Silnik ten składa się z:
• wirnika w postaci wieloząbkowego wałka (w przykładzie na rys. 7.3 liczba ząbków z=27); liczba ząbków ma decydujące znaczenie dla wielkości działki elementarnej;
• stojana w postaci trzech (silnik trójfazowy) niezależnych segmentów z biegunami o takiej samej podziałce jak w wirniku; na wspólnym rdzeniu każdego z segmentów nawinięto uzwojenia, które są zasilane stałoprądowymi impulsami prostokątnymi; taka konstrukcja stojana umożliwia nawinięcie uzwojenia o dużym przekroju poprzecznym, a tym samym duże prądy magnesujące.