Doświadczenie 2 (podręcznik str. 234)
Przygotuj probówkę, 1 g opiłków magnezowych i kilka mililitrów 2 molowego kwasu solnego. Umieść w probówce kilka mililitrów 2 molowego kwasu solnego i ostrożnie dodawaj do niego łyżeczką opiłki magnezowe (pamiętaj o zachowaniu ostrożności przy pracy z kwasem, nie kieruj wylotu probówki do siebie lub w stronę innych osób!). Mieszaj roztwór, co jakiś czas mierząc jego temperaturę termometrem laboratoryjnym lub dotykając dłonią ściany probówki. Jakie zmiany zachodzą? Obserwacje i wnioski oraz równanie reakcji zapisz w zeszycie.
Obserwacje
Wnioski
Reakcja opiłków magnezowych z kwasem solnym zachodzi bardzo burzliwie. Wydziela się bezbarwny gaz, a probówka się rozgrzewa.
1. Magnez reaguje z kwasem solnym z wydzieleniem wodoru:
Mg + 2 HC1-» MgCL, + H2T
2. Badana reakcja powoduje wydzielenie energii, co oznacza, że jest ona procesem egzoenergetycznym. Energia jest przekazywana otoczeniu w postaci ciepła.
Doświadczenie 3 (podręcznik str. 256)
Przygotuj roztwór nadtlenku wodoru (najlepiej 10-15%), kolbę lub zlewkę 500 dm3 (szkło, z którego wykonane jest naczynie, nie może być zarysowane) i odrobinę tlenku manganu(IV).
Umieść na dnie umytej i suchej kolby łub zlewki około 20 cm3 roztworu nadtlenku wodoru. Obserwuj ewentualne zmian}': Następnie wsyp do roztworu odrobinę tlenku manganu(IV) (nie nachylaj się nad naczyniem!). Obserwuj zachodzące zmiany. Spróbuj zidentyfikować wydzielający się gaz za pomocą żarzącego się łuczywka. Obserwacje, wnioski oraz równanie reakcji zapisz w zeszycie. Czy dodany tlenek manganu(IV) ulega jakimś widocznym zmianom?
Obserwacje
Nadtlenek wodoru umieszczony w kolbie nie ulega żadnym zmianom. [Wewnętrzna powierzchnia kolby powinna być niezarysowana, ponieważ nierówności na szkle także mogą spowodować rozkład H202], Po wprowadzeniu do roztworu tlenku manganu(IV) rozpoczyna się burzliwa reakcja, połączona z wydzieleniem bezbarwnego gazu oraz dużych ilości ciepła. Odsączony po zakończeniu reakcji tlenek manganu(IV) wygląda po wysuszeniu tak samo, jak przed doświadczeniem.
Wnioski
1. Nadtlenek wodoru jest w roztworze względnie trwały i nie ulega rozkładowi.
63