40
tych terminów jest konieczne z uwagi na niezbędność sprawowania nadzoru merytorycznego nad poziomem prac i dokumentacji. Przedłużanie okresu przekazywania uniemożliwia dokonywanie ewentualnych poprawek, zaciera bowiem pamięć o dokonanych obserwacjach i uniemożliwia przeprowadzenie zmian.
Dokumentacja nie przyjęta przez Konserwatora Zabytków Archeologicznych lub Ośrodek Dokumentacji Zabytków w Warszawie powinna być poprawiona lub uzupełniona, przy czym koszty poprawek obciążają wykonawcę. Wszelkie spory wynikłe z niejednolitej oceny sposobu przeprowadzenia prac i wykonania dokumentacji między wykonawcami i zleceniodawcą lub wykonawcami i przyjmującymi dokumentację, jeśli dotyczą interpretacji i spraw merytorycznych, rozstrzyga Podkomisja AZP Rady Naukowej ds. Archeologicznych przy Ministrze Kultury i Sztuki lub komisja o analogicznych zadaniach i uprawnieniach powołana przez ministra kultury i sztuki lub z jego upoważnienia przez Generalnego Konserwatora Zabytków.
Istotnym problemem jest sprawa przechowywania i gromadzenia źródeł z badań powierzchniowych AZP. Należy dążyć, aby były one przechowywane w jednej instytucji archeologicznej w obrębie województwa, z którego terenu pochodzą zebrane materiały /w muzeum regionalnym, okręgowym, składnicy konserwatorskiej, składnicy wspólnej różnych instytucji/. Jeśli badania prowadzone są przez instytucję naukowo-badawczą /wyższą uczelnię, PAN/ gromadzone zbiory pozostają do czasu ich opracowania i wykorzystania w tych instytucjach. Powinny one tam być zinwentaryzowane, podobnie jak w każdej instytucji muzealnej, gdyż konieczne jest ich udostępnianie badaczom prowadzącym studia osadnicze.
Przechowywanie i inwentaryzowanie materiałów z badań powierzchniowych nie powinno odbiegać od zasad, jakimi kierują się instytucje w stosunku do źródeł pozyskiwanych z wykopalisk. Nie należy natomiast włączać tych materiałów do zbiorów prowadzonych według okresów i kultur /co często ma miejsce w magazynach muzeów/, ze względu na charakter
zbioru ze stanowiska badanego powierzchniowo obejmującego kilka punktów osadniczych z różnych okresów i wymagających oceny jako całości.
Zarówno zbiory z badań AZP, jak i dokumentacje powinny stanowić osobny zespół, łatwo dostępny dla zainteresowanych. Korzystanie z dokumentacji obszarów AZP jest dostępne dla wszystkich zainteresowanych na ogólnych zasadach udostępniania stosowanych w instytucjach gromadzących tego rodzaju informacje. Warunkiem korzystania z nich jest przestrzeganie praw odkrywcy i realizatorów dokumentacji w postaci obowiązku powoływania się na ich pracę.