skanowanie0047 (28)

50 Rozdział 2. Interpretacja: jak skonstruować zdarzenie krytyczne objawów zamiast choroby lub dobranie leczenia do niewłaściwie rozpoznanej choroby.

W przypadku nauczania chodzi w dużej mierze o to samo. Można by nazywać dokonaną przez kogoś interpretację diagnozą, gdyby były podstawy sądzić, żc ten ktoś rozpoznał przyczynę lub przyczyny zjawiska. Popatrzmy na następujące zdarzenie:

Zdarzenie 9. Złe zachowanie

Mateusz kręcił się po klasie, gdy wszyscy byli zajęci cichym czytaniem. Poruszał się niespokojnie, wstawał, mówił do siebie i do kolegów. Mam tego dosyć. Zwracanie mu uwagi starcza na krótko. Następnym razem trzeba będzie coś z tym zrobić.

Określenia „rozmawia podczas cichego czytania”, „złe zachowanie” nic są równoznaczne z diagnozą. Zajmowanie się „złym zachowaniem” bez sprawdzenia, co je spowodowało, może nie przynieść pożądanych efektów bądź wręcz zaszkodzić. Inaczej niż w medycynie, podczas nauczania brak diagnozy lub błędna diagnoza ujawnia się rzadko, ponieważ często i tak udaje się usunąć objawy; ukaranie ucznia za złe zachowanie zwykle wystarcza, by uczeń przestał się źle zachowywać. Ale jeśli złe zachowanie stanowi w rzeczywistości sensowną reakcję na jakiś problem, to jest objawem problemu, nic zaś samym problemem. Jeżeli więc ukarzemy ucznia za zlc zachowanie, objaw częstokroć ustąpi, ale tkwiący u podstaw złego zachowania problem może skomplikować się bardziej, gdyż dojdą starannie ukrywane urazy. Tak więc tradycyjne sposoby dyscyplinowania sprowadzają się często do stłumienia lub przekształcenia objawów zasadniczego problemu utrudniającego uczenie sie i tym samym mogą być traktowane jako dowód umiejętnego utrzymywania ładu w klasie.

Innym powodem, by nic uczyć nauczycieli diagnozy własnego postępowania zawodowego, jest niezwykle wysoki w porównaniu z medycyną jej stopień trudności. Uczniowie mogą ujawniać tylko tc objawy, które chcą, tam, wtedy i w takim nasileniu, jak sobie sami życzą, a nawet nie ujawniać ich w ogóle. Znaczy to, że symptomy problemu mogą, ale nic muszą objawiać się nauczycielowi. A jeśli nawet wystąpią, to — w zależności od ucznia — być może pod różną postacią. Zresztą ten sam uczeń może manifestować objawy w rozmaity sposób w zależności od sytuacji*. Wynika z lego bardzo istotny wniosek, że dokładna obserwacja zjawiska nic wystarczy, by podjąć decyzję, co robić. Tak jak w medycynie, to, co nauczyciel przedsieweź.mie, powinno

¹ To właśnie jest jedynym z powodów, że spełzło na niczym lak w iele starań, by sprowadzić skuice/nc nauczanie do zbioru wiadomości technicznej natury i przepisów. Jeśli nawet nauczycielowi uda się w pewien sposób przywrócić dyscyplinę, uczniowie zawsze potrafią wymyśleć coś. co będzie wymagało innego sposobu.