skanowanie0059 (19)

62 Ro/d/iał 2. Interpretacja: jak skonstruować zdarzenie krytyczne specjalnej uwagi sprawia, że postrzegane są jako inne i gorsze bez względu na oficjalne nazwy? Zarówno źródła, jak i późniejsza obserwacja wskazały, że dzieje się właśnie tak. W rezultacie zamiast przekonywać do uznania oficjalnych nazw za nieobraźliwc. postanowiono każde dziecko w szkole włączać na pewien czas do grup wyrównawczych.

Opłaca się więc od analizy i pytań wrócić do zdarzenia i w rezultacie, być może, zmienić wcześniej przyjęty wniosek. Proces ten znajduje zresztą zastosowanie przy opracowywaniu wszelkich teorii.

Ponow ne czytanie opisów zdarzeń

Na koniec o jeszcze jednej istotnej metodzie sporządzania nowych wpisów do arkusza zdarzenia krytycznego: powtórne przeczytanie wcześniejszych wpisów i wpisanie nowych uwag na ich temat.

Zdarzenie 15. Zaślepienie

Właśnie skończyłam czytać ponownie wszystko, co zapisałam w tym semestrze. Zaskoczyło mnie, jak często pisałam o Malcolmie. Nie zdawałam sobie sprawy, że poświęciłam mu tak dużo miejsca. To prawda: żaden wpis nie był poświęcony jemu. Kiedy jednak podkreślałam jego imię, ile razy pojawiło się w tekście, okazało się, że jest wymienione w jednej trzeciej zapisanych zdarzeń! Sprawdziłam, dlaczego pisałam o nim. To było zawsze przy okazji czegoś niewłaściwego: nic potrafił zapanować nad sobą: „pożyczył” coś bez pytania i nie oddał; nie wykonał zadania itp. Musiałam umyślnie nie zwracać uwagi na fakt, że Malcolm tak często był uwikłany w zdarzenia, które opisałam. Muszę naprawdę poważnie pomyśleć o nim i pracy z nim.

Czytając od nowa zapisy, możemy dostrzec występujące prawidłowości i tendencje. Jeśli popatrzymy nu zdarzenie 26., Lekcja angielskiego. 26 łipca.. zobaczymy, że prawdziwym problemem okazała sie umiejętność czytania, chociaż z początku wydawało się, że tkwi on w postawach i zachowaniu dzieci Patrząc wstecz i dochodząc do wniosku, żc problem polegał na nauczaniu czytania i że z niego brały się inne trudności, nauczycielka potrafiła inaczej spojrzeć na samą siebie i swoje kwalifikacje: nie była niekompetentną nauczycielką przedmiotową, ale brakowało jej doświadczenia w nauczaniu czytania dzieci w tym właśnie wieku. Więcej o powtórnej analizie zdarzeń — w rozdziale 7. przy okazji omawiania osobistych doświadczeń zawodowych.