skanowanie0063 (16)

66 Rozdział 3. Cztery sposoby analizowania zdarzeń

Gdy zastanawiałem się nad tym zjawiskiem, parę spraw zmartwiło mnie bardzo. Szczególnie, kiedy przyglądałem się umieszczonym tu zdarzeniom krytycznym autorstwa nauczycieli, stwierdziłem, że większość zdarzeń przedstawiłem w postaci skoncentrowanej tak, by służyły mojemu wywodowi; tylko niektóre z nich mogłyby w tej postaci coś znaczyć poza kontekstem, w którym jc umieściłem. Z jednej strony nic martwię się tym mocno, gdyż konstruując dla potrzeb nauczycieli zdarzenia krytyczne o konstruowaniu zdarzeń krytycznych, wydaje się konieczne i całkiem na miejscu, by skorzystać z ich pracy. Martwi mnie jedynie, że w trakcie kursu prosiłem nauczycieli, aby przygotowali zdarzenia krytyczne tylko dla swoich potrzeb. Tym samym ograniczyłem ich zadanie tak bardzo, że odebrałem im możliwość tego. co w mojej pracy było najcenniejsze: tworzenia zdarzeń krytycznych w celu zaprezentowania innym. Przemyślawszy to, warunkiem zaliczenia kursu uczyniłem opracowanie przynajmniej jednego zdarzenia krytycznego w sposób dostatecznie pełny, kwalifikujący do opublikowania. Zdarzenia te zebrałem następnie i udostępniłem w naszym środowisku.

Dowiedziałem się w ten sposób dwóch rzeczy. Po pierwsze, wielu nauczycieli podziela opinię, że najwięcej korzyści i satysfakcji przynosi konstruowanie zdarzeń krytycznych z myślą o innych ludziach. Po drugie, przygotowywanie zdarzeń krytycznych w celu opublikowania bardzo pomagało w nauce ich konstruowania. Przewidując bowiem, co inni chcieliby wiedzieć, jak mogą zareagować, co będą krytykować itp., silą rzeczy pracujemy staranniej. dbamy o precyzję, szczegółowość, rozważamy alternatywne hipotezy i punkty widzenia.

Strategie myślenia

Strategie myślenia to chyba najprostsza i najmniej wymagająca metoda analizy, która prowadzi jednak do ustalenia, jakiego typu pytania pomogą głębiej wnikać w opis zdarzenia. Strategie te przydają się także, by zakwestionować nawyki myślowe dotyczące określonych spraw. Na przykład jedną, którą często się posługuję, nazwałem strategią „co się nic zdarzyło”.

Co się nie /darzyło. Fakt. że coś się wydarzyło, znaczy, że coś innego nie wydarzyło się. Kiedy jednak coś się wydarzy, skłonni jesteśmy pytać tylko, dlaczego się wydarzyło, nie pytamy natomiast, dlaczego to, co sic nie wydarzyło, nic wydarzyło się. Często uświadomienie sobie tego, co się nie wydarzyło, pokazuje istotność tego, co zaszło. Skutki tej zasady zobaczymy, jeśli spytamy, czego nie zrobiła Marysia, skoro spytała nauczycielkę o pozwolenie zatem-perowania ołówka.

Wśród wielu rozmaitych zbiorów strategii myślenia szczególnie użyteczny