skanuj0002 (224)

Noworodek przyjmuje postawę leżącą asymetryczną; leżące na plecach dzieci! zwraca głowę w jedną stronę, a jego kończyny ułożone są asymetrycznie, tza wyprostowane po stronie, w którą zwrócona jest głowa i przykurczone po drugi! stronie (por. ryc. 2.1). Dla noworodka charakterystyczna jest przewaga zginaczy nac prostownikami.

Ryc. 2.1. Asymetryczne ułożenie ciała noworodka (Franus, 1978)

Badania nad rozwijającym się płodem wskazują na indywidualność i pola szającą się z czasem organizację jego aktywności. Przychodzące na świat dziecfl wyposażone jest w wiele rodzajów odruchowych odpowiedzi na zewnętrzne bodi ce. Wszystkie odruchy występujące u noworodka można podzielić na dwie gruJ (1) wspólne dla noworodka i człowieka dorosłego, (2) występujące tylko u nowa rodka i/lub niemowlęcia, a zanikające lub patologiczne u człowieka dorosłej Przykładami odruchów należących do pierwszej grupy są: odruch źrenicowy (zwfl żanie się źrenicy pod wpływem światła), mrugania (zamykanie powiek przy próH dotknięcia rogówki), ssania, połykania, wydalania moczu i kału. Do drugiej grud należą: odruch Babińskiego, polegający na unoszeniu dużego palca przy podrażn niu stopy (ryc. 2.2), odruch toniczno-szyjny (wraz z odwróceniem głowy wypw towują się kończyny po tej samej stronie, a kurczą po przeciwnej), odruch Mas (unoszenie kończyn i przyciąganie ich do ciała w geście obejmowania), odiJ chwytny (zaciskanie dłoni na przedmiocie i mocne trzymanie tak, że można dziel ko unieść w górę i oderwać od podłoża), odruch marszu automatycznego (przyjm tknięciu stóp z podłożem dziecko wykonuje rytmiczne ruchy chodzenfl Utrzymanie się niektórych z tych odruchów (np. odruchu Babińskiego) jesaa w drugim półroczu życia jest sygnałem nieprawidłowego funkcjonowania systofl nerwowego.

48