skanuj0003

3

Wyznaczniki (determinanty) chodu (c.d)

B wyprostowane, aby zaraz potem zgiąć się do ko. 15°, aż do momentu pełnego kontaktu z podłożem, po czym następuje pełny wyprost w stawie kolanowym- ruch ten redukuje wysokość unoszenia środka ciężkości

■    Ruch stopy i stawu skokowo-goleniowego - w momencie, kiedy pięta kończyny wykrocznej styka się z podłożem, stopa jest zgiętą grzbietowo, po czym zgina się podeszwowo, przykłada do podłoża i ustala. Podudzie wraz z kostkami zatacza łuk ponad piętą, następuje pełne obciążenie stopy, pod koniec którego zaczyna unosić się pięta.

■    Ruch kolana - kolano zgina się w momencie przyłożenia pięty do podłoża, kostki unoszą się zataczając łuk ponad stepem, oraz, po raz drugi gdy pięta zaczyna się unosić a stopa przygotowuje się do odbicia. Kolano zgina się wtedy gdy długość kończyny zwiększa się wskutek unoszenia kostek. W fazie przenoszenia zgięcie kolana wynosi maksymalnie 65°.

■    Ruchy boczne miednicy- naprzemienne przekładanie masy ciała z jednej kończyny na drugą, powoduje naprzemienne ruchy boczne miednicy. Boczne ruchy miednicy łączą się z wyznacznikami I i II.

Analiza chodu w praktyce klinicznej

■    Analiza chodu - pomiar, opis, ocena wielkości charakterystycznych dla lokomocji człowieka. Analiza nieprawidłowych wzorców ruchowych pozwala na lepsze dostosowanie metod leczenia do indywidualnych potrzeb pacjentów.

■    Najpopularniejszą metodą jest ocena chodu oparta na obserwacji, jednak coraz częściej stosowane są ilościowe i obiektywne metody analizy chodu (Laboratorium chodu).

Analiza chodu w praktyce klinicznej

■    Stosowane metody analizy chodu można podzielić na trzy grupy:

■    Pomiar parametrów czasowo-przestrzennych: prędkość chodu, długość i szerokość kroku, itp.

■    Pomiar parametrów kinematycznych — pomiar trajektorii wybranych punktów ciała pacjenta w przestrzeni podczas chodu, oraz pomiar kątów pomiędzy segmentami ciała w stawach, prędkości i przyspieszeń

■    Pomiar parametrów kinetycznych — pomiar sił i momentów sił występujących podczas chodu.

■    Każde badanie chodu powinno składać się z trzech części:

■    Badania statycznego

■    Pomiaru zakresów ruchu w stawach

■    Analizy chodu

■    W klinicznej analizie chodu wzorcem, do którego odnosimy chód pacjenta jest stereotyp chodu osób zdrowych, (w odniesieniu do wieku — „normy”).

■    Prawidłowy chód wymaga doskonałej pracy i integracji układu ruchu z układem nerwowym.