skanuj0020 (74)

461

14.5. Związki przedwbakteryjne zaburzające syntezę ściany komórkowej

ryny mogą się wywodzić od tych samych prekursorów biosyntetycznych co penicyliny, np. do cysteiny i waliny (rys. 14.43).

Właściwości cefalosporyny C

Właściwości cefalosporyny C można podsumować następująco:

•    Trudności izolowania i oczyszczania z powodu bardzo polarnego łańcucha bocznego.

•    Mała siła działania (jedna tysięczna penicyliny G).

•    Nie ulega absorpcji po podaniu doustnym.

•    Nietoksyczna.

•    Małe ryzyko reakcji alergicznych.

•    Względnie odporna na hydrolizę kwaśną w porównaniu z penicyliną G.

•    Odporniejsza niż penicylina G na penicylinazę (równoważna z oksacyliną).

•    Dobry współczynnik aktywności wobec bakterii Gram-dodatnich i Gram--ujemnych.

Cefalospoiyna C ma kilka zastosowań klinicznych, choć nie jest szczególnie silnie działającym lekiem i na pierwszy rzut oka wydaje się mało interesująca. Jest jednak cenna, bowiem stanowi strukturę wiodącą dla „czegoś” lepszego. Jej siła tkwi w ostatniej z wymienionych właściwości. Cefalosporyna C może i działa słabo, ale jej aktywność przeciwbakteryjna, którą rzeczywiście ma jest skierowana zarówno przeciwko bakteriom Gram-dodatnim, jak i Gram-ujemnym, inaczej niż w przypadku penicyliny. Modyfikując cefalospoiynę C, moglibyśmy zwiększyć jej siłę działania, zachowując szeroki zakres działania zarówno przeciw bakteriom Gram-dodatnim, jak i Gram-ujemnym. W porównaniu z penicyliną, zaletą cefalosporyny C jest jej większa odporność na hydrolizę w kwaśnym środowisku i na penicylinazy. Sama cefalosporyna C była stosowana w leczeniu infekcji dróg moczowych, ponieważ gromadzi się w moczu i jest odporna na enzymy hydrolitycz-ne ustroju.

Zależność działania cefalosporyny C od jej budowy

Uzyskano wiele analogów cefalosporyny C i stwierdzono wpływ następujących

elementów jej struktury na działanie:

•    niezbędny jest układ p-laktamu,

•    w położeniu 4 jest potrzebna grupa karboksylowa,

•    niezbędny jest układ bicykliczny,

•    ważna jest stereochemia grup bocznych i pierścieni.

Wyniki te są zgodne z ustaleniami dla penicylin; podobnie jak tam, ograniczona jest liczba miejsc, w których można dokonywać modyfikacji (rys. 14.44), te miejsca to:

•    7-acyloaminowy łańcuch boczny,

•    3-acetoksymetylowy łańcuch boczny,

•    podstawienie atomu węgla w położeniu 7.