skanuj0024 (57)

465

14.5. Związki przedwbakteryjne zaburzające syntezę ściany komórkowej

•    Doskonała aktywność wobec bakterii Gram-dodatnich.

•    Niewielka aktywność wobec bakterii Gram-ujemnych.

•    Trochę mniejsza niż cefalotyny odporność na penicylinazę.

•    Nefrotoksyczna w dużych dawkach.

•    Słabo absorbowana przez ściany jelit, dlatego musi być podawana w formie iniekcji.

Drugim przykładem jest niezawierająca podstawnika w pozycji 3 cefalek-syna (rys. 14.49). Jest ona jedną z kilku cefalosporyn absorbowanych przez ściany jelit, i dlatego można ją podawać doustnie. Lepsza absorpcja wydaje się być związana z obecnością grupy metylowej w pozycji 3. Zwykle obecność takiej grupy obniża aktywność cefalosporyn, ale jeśli występuje odpowiednie ugrupowanie 7-acyloaminowe, to aktywność jest zachowana. Mechanizm absorpcji przez ściany jelit nie jest dobrze poznany, w związku z tym nie jest jasne, dlaczego grupa metylowa w pozycji 3 jest tak korzystna.

Działanie cefaleksyny wobec bakterii Gram-dodatnich jest słabsze niż podawanych w iniekcjach cefalosporyn, ale mimo to jest ciągle użyteczna. Aktywność wobec bakterii Gram-ujemnych jest zbliżona do aktywności cefalosporyn podawanych w iniekcjach.

Synteza 3-metylopochodnych cefalosporyn

Synteza 3-metylopochodnych cefalosporyn z cefalosporyn jest trudna. Łatwiej związki te można uzyskać, wykorzystując rdzeń penicyliny, jak to przedstawiono na rys. 14.50. Syntezę tę po raz pierwszy przedstawiła firma Eli Lilly Pharmaceuticals. Reakcja ta polega na powiększeniu pierścienia - pięcioczło-nowy pierścień tiazolidyny w penicylinie zamieniono na sześcioczłonowy pierścień dihydrotiazyny w cefalosporynie.

Podsumowanie właściwości cefalosporyn

Na podstawie analizy dotychczas omówionych cefalosporyn można wyciągną: następujące wnioski: