język nowych mediów > operacje >
kamera pokazuje z lotu ptaka stworzony na komputerze statek, zaludniony komputerowymi postaciami, zajęło wiele miesięcy, a jej całkowity koszt wyniósł ponad milion dolarów1. Obrazy o takim stopniu skomplikowania są poza zasięgiem kluczowania wideo, w przeciwieństwie do kompozytowania umożliwia ono łączenie najwyżej trzech źródeł wideo w czasie rzeczywistym. (Kompromis między czasem tworzenia obrazów a stopniem ich skomplikowania podobny jest do innego kompromisu, o którym już mówiłem - między czasem tworzenia obrazu a jego funkcjonalnością; trójwymiarowe obrazy tworzone przy użyciu komputerów są znacznie bardziej funkcjonalne niż obrazy zapisywane kamerami filmowymi lub wideo, ale, w większości przypadków, proces ich powstawania jest znacznie bardziej czasochłonny).
Jeśli proces kompozytowania będzie ograniczony do zaledwie kilku obrazów, tak jak to było w przypadku kluczowania, może się on odbywać w czasie rzeczywistym. Powstające złudzenie ciągłej przestrzeni jest silniejsze niż to, które można uzyskać przez kluczowanie. Technologia Vir-tual Sets pozwala na operację kompozytowania w czasie rzeczywistym. Została on wprowadzona na początku lat 90. i od tamtej pory zyskuje coraz większą popularność w studiach telewizyjnych na całym świecie. Technologia ta umożliwia składanie obrazu wideo i generowanych przez komputer elementów trójwymiarowych „w locie". (W rzeczywistości, ponieważ generowanie przez komputer grafiki trójwymiarowej wymaga sporej mocy obliczeniowej, gotowy obraz przesyłany publiczności może być kilka sekund opóźniony w stosunku do obrazu filmowanego przez kamerę telewizyjną). Typowe zastosowanie technologii Virtual Sets to nakładanie obrazu aktora na tworzone przez komputer tło. Komputer odczytuje pozycję kamery wideo i wykorzystuje te informacje do poprawnego oddania perspektywy generowanego obrazu. Dzięki użyciu cieni i odbić aktora i włączeniu ich w obraz, iluzja staje się jeszcze bardziej sugestywna. Względnie niska rozdzielczość obrazu w telewizji analogowej powoduje, że powstały obraz jest całkiem przekonujący. Szczególnie interesującym przypadkiem stosowania technologii Virtual Sets jest możliwość umieszczenia haseł reklamowych w transmitowanych na żywo zawodach sportowych i widowiskach rozrywkowych. Tworzone przez komputer reklamy można umieszczać na boisku lub w innej otwartej przestrzeni w poprawnej perspektywie, co stwarza złudzenie, że naprawdę istnieją w fizycznej rzeczywistości2.
Cyfrowe kompozytowanie w sposób radykalny zrywa z wcześniejszymi technikami wizualnej iluzji. Historia reprezentacji pokazuje nam artystów i projektantów skoncentrowanych na problemie stworzenia przekonującej iluzji w ramach jednego obrazu, czy będzie to malarstwo, kadr filmowy, czy widok pokazywany Katarzynie Wielkiej przez okna jej powozu. Scenografia, perspektywa zbieżna, światłocień, fotografia trikowa i inne techniki kinowe były rozwijane po to, by rozwiązać ten problem. Montaż filmowy wprowadził nowy model - łącząc obrazy na osi czasowej stworzył wrażenie obecności w wirtualnym świecie. Montaż równoległy stał się dominującym paradygmatem wizualnego symulowania nieistniejących przestrzeni.
Kompozytowanie w filmie i aplikacje typu Virtual Sets w telewizji pokazują, że wraz z komputerami wprowadzony został nowy paradygmat skoncentrowany nie na czasie, ale na przestrzeni. Można go traktować jak kolejny etap w rozwoju technik umożliwiających stworzenie obrazów nieistniejących przestrzeni - malarstwa, fotografii, kina. Po opanowaniu tego problemu kultura zajęła się kolejnym - jak łączyć w spójną całość wiele tego typu obrazów (kluczowanie, kompozytowanie). Czy będzie to składanie obrazu prezentera telewizyjnego przekazywanego na żywo z generowanym przez komputer tłem, czy składanie tysięcy elementów tworzących obraz Titanica, problemem nie jest już to,
Zobacz: Paula Parisi, Lunch on the Deck of the Titanic, „Wired" 6.02 (luty 1998), http://www.wired.eom/wired/archive/6.02/cameron.html
IMadCibe: Virtual Advertising for Live Sport Events, ulotka promocyjna ORAD, RO. BOX 2177, Kfar Saba 44425, Izrael, 1998.
> Lev Manovich > www.waip.com.pl