skanuj0106 (26)

(5.9)

₀ H-h

S = —— - tg fi natomiast dla klina dwustronnego symetrycznego podaje się zbieżność C

Połączenia klinowe dzieli się na poprzeczne, w których oś klina jest prostopadła do osi części łączonych, oraz wzdłużne — o osiach równoległych. Sposób montażu i rozkład sił w obu rodzajach połączeń jest podany na rys. 5.14a, b.

Rys. 5.14. Rozkład sił w połączeniach klinowych: a) wzdłużnych, b) poprzecznych

Klin jest wbijany siłą Q, co powoduje powstanie między roboczymi powierzchniami klina i części łączonych znacznych sił docisku i związanych z nimi sił tarcia T. Aby klin nie wypadał w czasie pracy, musi być spełniony warunek ?amohamowości. Do klinów jednostronnych i dwustronnych symetrycznych ■ stosowanych częściej niż niesymetrycznych), warunek ten jest określony zależnościami

(5.11)

w których: p — kąt tarcia (tg p = p).

Dla przeciętnych warunków pracy (stal po stali, powierzchnie niesmarowa-r.e) przyjmuje się obliczeniowy współczynik tarcia p = 0,1; stąd p = arctg -.1 ~ 5°43'. Pochylenie klinów wzdłużnych wynosi S = tg/ = 0,01 (1:100),

-przywilejowane), co przy pracy bez drgań wystarcza do zachowania samohamowności klina.

Połączenia klinowe poprzeczne. Podstawowym typem połączenia klino--ego poprzecznego jest połączenie pokazane na rys. 5.1/ Połączenie to jest -amohamowne tylko w przypadku, gdy siła wzdłużna F stanowi obciążenie statyczne. Przy obciążeniach wahadłowych siła wzdłużna F cyklicznie zmienia

107