jestem jakimś potworem? N ic czułam się tak. Dla mnie rak M mojej twarzy 1>;A normalny; to była rzeczywistość. Zdarzało się. że przy łapywałam kogoś. jak gapił się na niego, wtedy odwraca! wzrok, a po chwili znowu spoglądał, odwraca! wzrok, znowu spoglądał, odwracał wzrok. W końcu nasze sjsojrzenia się spotykały i oboje zaczynaliśmy się śmiać. Ponieważ ja widziałam raka bez żadnych opowieści, ta osoba w końcu także postrzegała go w ten sam sposób i to było po prostu zabawne.
Wszystko okazuje się darem - o to chodzi. Wszystko, co trak-•.ujesz jak przeszkodę, okazuje się czymś całkowicie przeciwnym. /Me o tym możesz się przekonać tylko wtedy, gdy będziesz uczciwy wobec siebie, gdy zagłębisz się w siebie i odkryjesz, jaka jest twoja prawda - nic prawda świata. I wówczas wszystko zostaje ci objawione. Nic nie musisz robić. Jedyne, za co jesteś odpowiedzialny, to twoja własna prawda w danej chwili, a do niej prowadzą cię cztery pytania.
Kiedyś stosowałam Prace z kobietą, która wstydziła się swoich palców. W wieku siedemnastu lat zachorowała r.a reumatoidalne zapalenie stawów i uważała, że jej palce są zdeformowane. Myślała, że nie wyglądają normalnie, i z tego powodu bardzo cierpiała; była tak skrępowana, że nic pozwalała, by inni je widzieli. Ale jej palce były normalne: były normalne dla niej. To były palce, z którymi się budziła każdego ranka od siedemnastego roku życia. Przez dwadzieścia jeden lat to były jej normalne palce. Tylko |x> prostu tego nic zauważyła.
Jak reagujesz, kiedy wierzysz, że to. co jest. nie fest normalne dla ciebie? Wstydem, smutkiem, rozpaczą. Kim byłbyś bez tej mysi iż Nie martwiłbyś się swoją chorobą i kochał ją, cokolwiek by to była za dolegliwość, ponieważ rozumiałbyś, że dla ciebie ona jes; zupełnie normalna. Nawet gdyby dziewięćdziesiąt dziewięć procent ludzi uważało inaczej, to. co normalne dla nich, nie jest normalne dla ciebie: to twoja norma. Ib walka z rzeczywistością, a nic jej palce, były przyczyną cierpienia tej uroczej kobiety.
Pozwólmy sobie na to. by być niedoskonałym, ponieważ niedoskonałości to norma. Kiedy ukrywasz swoje niedoskonałości, uczysz nas ukrywać nasze. Bardzo lubię powtarzać, że czekamy na jednego nauczyciela, tylko jednego, któty by f*)2WoIił nam być tym. kim w tej chwili jesteśmy. Już jesteś tym, kim jesteś, uuży czy mały. prosty czy zgarbiony. Ib wspaniały dar. Cierpienie polega na ukrywaniu tego. Kto inny pozwoli nam na wolność. jeśli r.ie ty? Zrób to dla samego siebie, a my pójdziemy za tobą. Stanowimy odzwierciedlenie twojego sposobu myślenia i kiedy uwolnisz siebie, wszyscy odzyskamy wolność.
219