skanuj0580

Rozdział®

Analiza otoczenia konkurencyjnego

179

e zyski w danym sektorze, ustawy korzystnie wyznaczać. Im pi są wyroby substytucyjne, tym nze. Zagrożenia substytutami,

mego i technologicznego),

Rektor (wzmaga się liczba sub-

Iranie produktami, które mogą]

I substytutów, należy obserwol krze poznać funkcję użytkową] Ibszerzenia¹³. Obecnie zjawiska kq jest na nie reagować. móże być stosowany do analizy\ le modelu uznaje się jego prze-; k analizy wyłącznie do danegoj lebienia analizy struktury sekto-1

poda analizy otoczenia konkuJ ki. w której funkcjonuje firma! B&conej charakterystyce sektól

Dla przykładu zaprezentowano opis profilu sektora fonograficznego w Polsce.

Tabela 6.3. Profil ekonomiczny sektora fonograficznego w Polsce w 2006 r.

Cechy sektora	Opis
Rozmiar rynku	W 2006 r. w Polsce sprzedano 7,9 min sztuk płyt CD (w 2005 r. 9 min szt), wartość rynku muzycznego w 2006 r. 318 min zł (328 min w 2005 r.)
Zasięg konkurowania	Krajowy, największe firmy konkurują globalnie
Stopa wzrostu rynku	Spadek wartości rynku (-1,5%) w 2006 r. w porównaniu z 2005 r.
Liczba konkurentów oraz struktura udziałów	Największe udziały w rynku mają wielkie koncerny fonograficzne (majors). tzw. wielka czwórka: Universal Musie Polska, EMI, Sony/BMG Polska, Warner Musie Polska Ich udział w światowym przemyśle fonograficznym szacuje się na 75%, w Polsce udział większy. Istnieją jeszcze wytwórnie niezależne
Stopień koncentracji sektora	Wysoki
Liczba i wielkość nabywców	Nabywcy indywidualni i instytucjonalni
Tempo zmian w technologii	Duże
Stopień zróżnicowania produktów	Niewielki, wysoka standaryzacja produktów
Występowanie efektu ekonomiki skali	Efekt skali występuje
Występowanie efektu uczenia się firm	Ograniczony
Wymagania kapitałowe	Duże (nakłady na reklamę i promocje)

Źródło: Opracowanie własne na podstawie danych IFPI/ZPAV.

fcć zmian sprzedaży rocznej.

krcjalizacji nowych produktów! ■fnych firm,

■i linii

lora w porównaniu do wielkości

kc. Concepts and Cases, Irwin, Home-

Metoda wymaga gruntownej wiedzy o sektorze (także o charakterze finansowym), jej wadą jest charakter jakościowy, nie daje możliwości porównania atrakcyjności kilku sektorów. Taka możliwość istnieje przy zastosowaniu metody punktowej oceny atrakcyjności sektora. Metoda ta polega na skonstruowaniu listy czynników różnicujących sektory, a następnie wprowadzeniu średniej ważonej do oceny czynnika. Atrakcyjność sektora jest najczęściej określana za pomocą następujących kryteriów oceny:

-    kryteria rynkowe (wielkość rynku, intensywność konkurencji, sezonowość produkcji),

-    kryteria finansowe (np. rentowność sprzedaży, stopa zwrotu z inwestycji, potrzeby kapitałowe, poziom cen),

-    kryteria techniczno-organizacyjne (poziom technologiczny, poziom jakości wyrobów, organizacja systemu dostaw, możliwości kooperacyjne),

-    kryteria społeczne, polityczne, systemowe i środowiskowe.

Lista kryteriów zawiera 15 czynników, skala wag kryteriów oceny jest określona w przedziale od 1 do 3 punktów, ocena od 1 do 5 punktów. Maksymalna