SNC03774

strumienia >100 W/m^ średnia wynosi 66 W/m²    -    . I H

obszarze miastaod ^sSiiaMS UJ sztucznego zmniejszają się i wyrwą,,

O sezonowych zmianach natężenia miejskiej wyspy ciepła nie decydują jednak an-tropogenicznc strumienie ciepła. Okazuje się, że średnie różnice termiczne między miastem i jego okolicami wzrastają w okresie letnim (tab. 11.5). Wzrost efektu miejskiego latem tłumaczy się rosnącą w tym sezonie rolą takich składników bilansu cieplnego,jak promieniowanie pochłonięte (albedo sztucznych powierzchni, dachów, ulic itp. jest małe) oraz straty ciepła na parowanie (miasto w okresach bezopadowych pozostaje praktycznie zupełnie suche). Strumień LE jest w mieście o połowę mniejszy niż na innych terenach. Saldo bilansu promieniowania, mimo większych przychodów, związanych z pochłanianiem promieniowania słonecznego, jest w miastach nieco mniejsze niż poza miastami (zob. tab. 11.4). Oznacza to, że wypromieniowanie ciepła z nagrzanych terenów miejskich podnosi się - miasta wypromieniowują energię, którą „zaoszczę-dziły” dzięki małym stratom ciepła na parowanie.

Tb 115- Różnice między średnimi miesięcznymi wartościami temperatury w Łodzi (wg Ktysika, 1995) i w Krakowie (opr. własne) i temperaturą poza tymi miastami

Miesiąc	I	II	III	IV	V	VI	VII	VIII	IX	X	XI	xn
JŁódź	0,1	0,3	0,4	0,5	0,5	0,3	0,5	0,4	0,6	0,2	0,1	0,2
1 Kraków	1,1	0,8	0,5	0,9	1,2	1,1	1,5	14	0,9	0,7	0,4	o;

Efekt miejski powiększa się wraz z rozbudową miasta, zwłaszcza gdy towarzyszy jej uprzemysłowienie lub powstawanie takich nieoszczędnych pod względem cieplochron-ności budowli, jak „bloki” mieszkalne. W Krakowie po 1945 r. następował systematyczny przyrost temperatury powietrza, rejestrowanej w śródmiejskim Obserwatorium Astronomicznym UJ. Przyrost ten był wyraźnie silniejszy niż w mniejszych, okolicznych miastach (Bochnia, Wieliczka, Tarnów). W ciągu 40 lat (od 1951 r.) różnica średnich rocznych wartości temperatury między Krakowem i okolicznymi miejscowościami powiększyła się od 0,5 do 1,1°C. (zob. rys. 15.8).

Konsekwencją miejskiej wyspy ciepła oraz emisji zanieczyszczeń powietrza są szczególne cechy klimatu lokalnego miasta. Poza „nadwyżką ciepła” klimat miasta odznacza się:

-    niską średnią wilgotnością względną powietrza (nawet o 30% w porównaniu z terenami pozamiejskimi),

-    większymi sumami opadów (roczne sumy mogą być o 1/5 większe wskutek koncentracji jąder kondensacji i konwekcji termicznej nad miastem),

-    mniejszym usłonecznieniem (ubytek 5-10% godzin słońca w roku),

-    mniejszym promieniowaniem słonecznym (w zimie natężenie promieniowania bezpośredniego może być mniejsze o połowę niż poza miastem),

242