sr3

W zielonej siedzibie młodych Robinsonów zaczniecie zbierać różne rzeczy, których nie przywieziono z zatopionych statków ani nie porwano z domu; nie przysłała ich miła kuzynka ani dobry kapitan Nemo. Nie! W waszym szałasie będą rzeczy zrobione waszymi rękami.

Ogniska Indian i polanko Dersu-Uzała

Nie jest prawdziwym leśnym człowiekiem ten, kto zadowala się w lesie chlebem i zimną przekąską zabraną z domu. W lesie należy jeść gorące potrawy własnego wyrobu.

Po zbudowaniu szałasu zajmijcie się na biwaku ogniskiem.

Ognisko należy umiejętnie rozniecać. Istnieje wiele różnych sposobów rozpalania ogniska. Często „blade twarze” robią dużo dymu, ale mało ciepła. Nieprzypadkowo mówi o tym z pogardą wódz Indian Arrowhead w książce Fenimore’a Coopera „Tropiciel śladów":

„Wilgotne drzewo — dużo wilgoci — dużo dymu; dużo wody — czarny dym. Blada Twarz ma wiele ksiąg, a pali byle czym: dużo ksiąg — wiedzy mało".

Ognisko musi dawać dużo ciepła, a nie powinno być widoczne z oddali. Jak je rozpalić? Przede wszystkim należy oczyścić miejsce, aby się nie zapalił las od tlących się gałązek, suchej trawy i igliwia. Potem nazbierajcie suchego drzewa, kory brzo-zowej i drobnych, suchych drzazg. Nie należy marnować całego pudełka zapałek, trzeba się nauczyć rozpalać ogień za pomocą jednej zapałki.

Dersu-Uzała — towarzysz podróży W. Arsienie-wa — zawsze nosił w swojej torbie „smolaki na rozpałką" — niewielką ilość sosnowych lub świerkowych drzazg przesączonych smołą. Drewno smoliste znajduje się w pniach przy korzeniach. Smolne polanko Dersu-Uzały zapłonęło szybko i jasno, długo się paliło, zapalając nawet wilgotne szczapy.

Zróbcie sobie kilka indiańskich „pałeczek podpał-kowych" z sęczków sosny, zast ruganych w jednym końcu „na jeża", jakby do czyszczenia szkieł do lamp naftowych. W miejscu gdzie ma być ognisko. połóżcie korę brzozową. kilka pałeczek „zapalających", a na wierzchu suche drzazgi ułożone piramidalnie. Stojąc tyłem do wiatru, zapalcie najpierw indiańskie pałeczki i korę brzozową z drzazgami. Gdy ognisko rozgorzeje, układa się piramidkę z grubszych gałęzi.

Jakie znaczenie ma umiejętność rozpalania ognisk, dobrze określił pisarz-przyrodnik E. Seton-Thomp-son w swej książce „Rolf wśród lasów":

7

„Najlepszą próbą umiejętności w leśnym życiu jest rozpalanie ogniska. Istnieje tuzin dobrych sposobów i tysiąc złych. Człowiek, który potrafi rozpalić 30 ognisk w ciągu kolejnych 30 dni, a zużyć tylko 30 zapałek lub 30 iskier z hubki i krzesiwa, zasługuje na miano mieszkańca lasu; dowiódł bowiem, że przez długoletnie doświadczenie zdobył umiejętność i zdolność przezwyciężania trudności".

Istnieją różne sposoby rozpalania ogniska, w zależności od celu.

Ognisko „piramida" daje wysoki płomień; ognisko „szałas" lub „studnia" (wokół drobnych — wielkie szczapy, ułożone na zrąb) daje płomień niski i szeroki. Ognisko gwiaździste (z grubych szczap uło- ognisko ..piramida'*