Strona 6

Nawierzchnie drogowe z betonu cementowego

- opcja 2 - wykorzystuje pojęcie współczynnika agresywności pojazdu (CAM) _{w 5},^ sunku do osi obliczeniowej; współczynnik ten pozwala na przeliczanie struktu. ry ruchu na sumaryczną liczbę osi obliczeniowych wg zależności:

£P₀ = N-CAM    gg

gdzie:

£P₀ - suma osi obliczeniowych,

N- sumaryczna liczba pojazdów ciężkich o masie po\vyżej 5 t w okresie eks

(l + r)P-l r

ploatacji, j? - 365 - MJA ■

CAM - współczynnik agresywności struktury ruchu,

dla nawierzchni betonowych i ruchu lekkiego CAM = 0,8, dla nawierzchni betonowych i ruchu ciężkiego CAM =1,3. MJA - średnioroczny ruch dobowy pojazdów o masie powyżej 5t, r - roczny przyrost ruchu [%[, p - okres obliczeniowy [lata].

Parametry płyty

W tabeli 5.4. podano wymagania wytrzymałościowe (wytrzymałość na rozciąganie I przy rozłupywaniu - metoda brazylijska) i odkształceniowe (moduły sprężystość) I dla betonu.

Tabela 5.4. Wytrzymałość na rozciąganie przy rozłupywaniu oraz moduły dla różnych klas betonu

o = <*b

10⁶

(5.18)

Klasa betonu	Wytrzymałość na rozciąganie przy rozłupywaniu po 28 dniach, fi [MPa]	Moduły sprężystości po 28 dniach, Ep [MPa]
5	35	35000
4	3,0	24 000
3	25	24 000
2	1	20000

Charakterystyka zmęczeniowa betonu opisana jest zależnością:

gdzie:

o₆ - naprężenia niszczące w betonie przy 10⁶ cyklach obciążeń, b - współczynnik z badań zmęczeniowych.

W tabeli 55 zestawiono wartości współczynnika b oraz naprężeń <r₆.

Tabela 55. Zestawienie wartości współczynnika b oraz naprężeń o_h

Klasa betonu	Naprężenia trh [MPaj	-1/b
5	2,15	16
4	1,95	15
3	153	15
2	157	14

Charakterystyki wytrzymałościowe oraz odkształceniowe określa się na co najmniej 6 próbkach.

Parametry podłoża

Podłoże w metodzie francuskiej jest klasyfikowane jako sztuczne podłoże (piąte formę) o określonym wtórnym module na jego powierzchni, i tale PF1 - EV₂ Ł 20 MPa,

PF2 - EV₂ Ł 50 MPa,

PF3 - EV₂ Ł 120 MPa,

PF4 - EV₂ Ł 200 MPa.

Doprowadzenie podłoża naturalnego do wyżej wymienionych modułów na poziomie warstwy sztucznego podłoża (piąte formę) odbywa się poprzez wzmocnienie warstwą materiału stabilizowanego cementem lub z materiału rozdrobnionego.

Obliczanie naprężeń w płytach

Obliczanie naprężeń rozciągających w warstwie betonowej (<r/"“*) w modelu wykonuje się za pomocą programów komputerowych; we Francji stosuje się np. program AUZŚ.

W modelu tym obliczane są naprężenia rozciągające w warstwie górnej (płycie betonowej) oraz w podbudowie, gdy jest ona wykonana również z materiałów zawierających spoiwo cementowe (chudy beton lub grunt stabilizowany cementem). Należy pamiętać, że w modelu tym warstwa betonowa przyjmowana jest o nieograniczonych wymiarach w planie.

Wpływ szczelin oraz temperatury uwzględniany jest poprzez wprowadzenie współczynników korygujących przez które mnoży się wytrzymałości dopuszczalne. Współczynniki mają następujące wartości:

-    płyty niedyblowane i niezbrojone — k_d = 059,

-    płyty dyblowane — k_d = 0,68,

-    płyty o zbrojeniu ciągłym - k_a = 0,68.

Moduły płyty betonowej oraz podłoża przyjmuje się zgodnie z wyżej podanymi zaleceniami. W metodzie podano również moduły dla innych materiałów warstw używanych do projektowania.

Wymiarowanie

Wymiarowanie grubości warstw odbywa się poprzez sprawdzenie nierówności według zależności: