str 154 155 (2)

9. Kolędę o makutrze, Jezusie i plamie na obrusie śpiewają Skaldowie, słowa napisał Wojciech Młynarski, a muzykę Andrzej Zieliński.

10. Ernest Bryll jest m. in. autorem dwóch widowisk przesyconych folklorem i granych z powodzeniem na warszawskich scenach, są to Po górach, po chmurach (1968) i Na szkle malowane (1969).

„MUZYKA I AKTUALNOŚCI”

1.    Ową najpopularniejszą dziś pieśnią masową jest: „Sto lat, sto lat, niech żyje, żyje (-ją) nam!” (W bisach nie ma ograniczeń.)

2.    Do roku 1970 Centralne Dożynki państwowe odbywały się w Warszawie na Stadionie Dziesięciolecia, w 1971 miały miejsce w Opolu.

3.    Sławę Janosika głoszą w swej piosence Stan Borys i zespół Bizony.

4.    Co 2 lata odbywa się Międzynarodowy Festiwal Pieśni i Tańca w Zielonej Górze, co rok Festiwal Ziem Górskich w Zakopanem. Coroczny ogólny przegląd polskich zespołów folklorystycznych ma miejsce w Płocku, a konkurs kapel i śpiewaków ludowych w Kazimierzu. Bukowina Tatrzańska natomiast gromadzi na konkursie gawędziarzy i instrumentalistów.

5.    Stanisław Grzesiuk, pieśniarz warszawskiej ulicy, zwłaszcza Czerniakowa, utrwalił także folklor przedmieść stolicy w świetnych książkach, pełnych prawdy i swoistego klimatu tamtych czasów nędzy i cwaniactwa, ludzkich tragedii i wisielczego humoru. Jedna z tych książek nosi tytuł Boso, lecz w ostrogach.

6.    „Siadami Kolberga” chodzi nadal Polskie Radio w audycjach o tymże tytule.

7.    Liczba amatorskich zespołów artystycznych kultywujących folklor przekracza w Polsce półtora tysiąca.

8.    Rada Państwa uchwałą nr 45 z dnia 13 lipca 1960 r. postanowiła wydać cały dorobek Oskara Kolberga, jako jeden z pomników Tysiąclecia Państwa Polskiego. Dzieła wszystkie Oskara Kolberga obejmują 68 tomów.

9.    O historii narodzin Bolesława Śmiałego według Kroniki Galla Anonima śpiewa Ewa Demarczyk.

10. Kazimierz Grześkowiak jest tym, którego repertuar ma w sobie „coś z szopki, coś z ludowego misterium, własny oryginalny styl, kpiny z subkultury, wzruszenie prawdziwą kulturą ludową.” (A. Głowacki, „Kultura” 1968, nr 36.) Jego ballady zdobywają sobie ogromną popularność i już dziś mają szanse zasilenia „polskiej księgi przysłów”. Jakiż np. trafny, jak powszechnie (niestety) stosowany może być refren:

„Bo nie ważne czyje to je, ważne to je, co je moje!”

155