str 0 071

70 [PIEŚNI)

W czasie tak głodnym, ²⁰ Roku nierodnym,

Pełni otuchy Ludzie truchleją:

Próżną nadzieją

Karmili duchy.

²⁵ Tu żywioł drogi,

Tu żołnierz srogi,

Ciężkie pobory Ubogich krwawię Z ostatniej prawie

Zewłóczą skóry.

Tu nieprzyjaciel Wszytko wytracieł

I co w komorze Ta trocha żydła,

³⁵ Abo więc bydła

Była w oborze.

Te biedy wszytki Ziemskie użytki

Nagrodzić miały, ⁴⁰ Które się były Z twej łaski miłej

Nam pokazały.

Serce zaboli,

Kiedy po roli ⁴⁵    Oracz mizerny

w. 25 żywioł — żywność, życie, strawa, w. 34 żydlo — żywność.

Rozpuści oko:

Wszytko głęboko

Wbił grad niezmierny:

Pszeniczne wały ⁵⁰ Nie doczekały

Sierpa krzywego.

Pożęła żyta Plaga niesyta

Sądu Twojego.

⁵⁵ Kędyż są ony Piękne jęczmiony,

Rozkoszne grochy,

Owsy nieźrale,

Więc prosa małe ⁶⁰    I insze trochy?

Bujne ogrody Już nie bez szkody;

Ucieszne sady,

Trawy i zioła ¹⁵⁵ Wszytko nam zgoła Pobiły grady.

Czy jużże Panie Twe zmiłowanie

Ustało wiecznie?

⁷⁰ Ja z Jobem świętem,

Twym pacyjentein.

Rzekę bezpiecznie:

w. 70 Job (Hiob) — postać biblijna, z pokorą i cierpliwością znosił wszystkie plagi zsyłane nań przez Boga.

w. 71 pacy jem - od tac. patiem-, cierpiący.